۲.امام باقر عليه السلام : آيين نوح عليه السلام، پرستش خالصانه خداى يگانه بدون هيچ شريك و مانند بود و آن ، همان فطرتى است كه مردم بر آن سرشته شدهاند و خداوند از نوح و ديگر پيامبران پيمان گرفت كه خداى - تبارك و تعالى - را بپرستند و چيزى را شريك او نكنند و به نماز و امر به معروف و نهى از منكر، و [ انجام ] كارهاى روا و [ ترك ]كارهاى ناروا، فرمان داد؛ ولى احكام جزايى و يا تقسيم ارث را بر نوح عليه السلام واجب نكرد. اين است آيين او. ۱
۳.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : خداوند، ابراهيم عليه السلام را دوست خود نگرفت، جز از آن رو كه [ مهمانان و بينوايان را ]اطعام مىكرد و شبهنگام كه مردم در خواب بودند، نماز مىخواند. ۲
۴.الكافى - به نقل از على بن عيسى كه حديث را به يكى از امامان نسبت مىدهد - : خداوند - تبارك و تعالى - در مناجات موسى عليه السلام با او فرمود: « ... همواره و همه جا نماز بخوان، كه نزد من منزلتى دارد و آن را پيمانى ناگسستنى با خود مىدانم». ۳
1.كانَت شَريعَةُ نوحٍ عليه السلام أن يُعبَدَ اللَّهُ بِالتَّوحيدِ وَالإِخلاصِ وخَلعِ الأَندادِ ، وهِيَ الفِطرَةُ الَّتي فُطِرَ النّاسُ عَلَيها ، وأخَذَ اللَّهُ ميثاقَهُ عَلى نوحٍ عليه السلام وعَلَى النَّبِيّينَ عليهم السلام أن يَعبُدُوا اللَّهَ تَبارَكَ وتَعالى ولا يُشرِكوا بِهِ شَيئاً ، وأمَرَ بِالصَّلاةِ ، وَالأَمرِ بِالمَعروفِ وَالنَّهيِ عَنِ المُنكَرِ ، وَالحَلالِ وَالحَرامِ ، ولَم يَفرِض عَلَيهِ أحكامَ حُدودٍ ولا فَرَضَ مَواريثَ ، فَهذِهِ شَريعَتُهُ (الكافى : ج ۸ ص ۲۸۲ ح ۴۲۴ ، تفسير العيّاشى : ج ۲ ص ۱۴۴ ح ۱۸) .
2. مَا اتَّخَذَ اللَّهُ إبراهيمَ خَليلاً إِلاّ لِإِطعامِهِ الطَّعامَ ، وصَلاتِهِ بِاللَّيلِ وَالنَّاسُ نِيامٌ (علل الشرائع : ج ۱ ص ۳۵ ح ۴ ، بحار الأنوار : ج ۷۴ ص ۳۸۳ ح ۹۵) .
3.إنَّ موسى عليه السلام ناجاهُ اللَّهُ تَبارَكَ وتَعالى فَقالَ لَهُ في مُناجاتِهِ: ... عَلَيكَ بِالصَّلاةِ، الصَّلاةِ ، فَإِنَّها مِنّي بِمكانٍ ، ولَها عِندي عَهدٌ وَثيقٌ (الكافى : ج ۸ ص ۴۲ و ۴۵ ح ۸ ، تحف العقول : ص ۴۹۲) .
