۱۲ / ۵

ويژگى نماز امام حسين عليه السلام در روز عاشورا

۳۷۴.تاريخ الطبرى - به نقل از حُمَيد بن مسلم ، در بيان واقعه عاشورا - : پيوسته ياران حسين عليه السلام كشته مى‏شدند و هنگامى كه از آنان يك يا دو نفر كشته مى‏شد ، معلوم مى‏گشت ؛ ولى آنان (يزيديان) فراوان بودند و هر چه از آنان كشته مى‏شد، معلوم نمى‏گشت. چون ابو ثمامه عمرو بن عبد اللَّه صائدى، اين را ديد ، به حسين عليه السلام گفت : اى ابا عبد اللَّه ! جانم فدايت ! من مى‏بينم اينان به تو نزديك مى‏شوند. سوگند به خدا، كشته نمى‏شوى تا اين كه من پيش از تو كشته گردم، ان شاء اللَّه. دوست دارم پروردگارم را ديدار كنم ، در حالى كه اين نماز را كه وقتش نزديك شده، بگزارم.
حسين عليه السلام سرش را بلند كرد و فرمود: «نماز را ياد كردى؛ خداوند ، تو را از نمازگزاران ذاكر قرار دهد! آرى، اكنون اوّل وقت آن است». سپس فرمود: «از آنان بخواهيد كه دست از ما بردارند تا نماز بگزاريم» .
حصين بن تميم (از فرماندهان سپاه عمر سعد) به آنان گفت: آن (نماز) پذيرفته نمى‏شود.
حبيب بن مظاهر گفت: پذيرفته نمى‏شود؟! مى‏پندارى نماز از خاندان پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله پذيرفته نمى‏شود و از تو پذيرفته مى‏گردد؟! ^۱

۱۲ / ۴

ويژگى نماز امام حسن عليه السلام

۳۷۲.امام زين العابدين عليه السلام: همانا حسن بن على بن ابى طالب عليه السلام ... هر گاه در پيشگاه پروردگار عزّ وجلّ به نماز مى‏ايستاد، وجودش مى‏لرزيد و هر گاه بهشت و آتش را ياد مى‏كرد، چون مارگزيده به خود مى‏پيچيد و بهشت را از خدا مى‏طلبيد و از آتش به خداوند ، پناه مى‏برد. ^۱

۳۷۳.امام زين العابدين عليه السلام: حسن بن على بن ابى‏طالب عليه السلام نماز مى‏خواند كه مردى از پيش روى ايشان گذشت و يكى از همنشينانش، او را باز داشت. هنگامى كه نمازش را به پايان برد ، فرمود: «چرا آن مرد را باز داشتى؟» .
گفت: اى پسر پيامبر خدا ! ميان شما و محراب ، جدايى انداخت !
فرمود: «واى بر تو ! همانا خداوند عزّ وجلّ به من نزديك‏تر از آن است كه كسى ميان من و او فاصله شود» . ^۲