(هر جا كه باشم ، مرا بابركت ساخته و تا زندهام ، به نماز و زكات سفارشم كرده است). ۱
(پس در حالى كه وى (زكريّا) در محراب به نماز ايستاده بود، فرشتگان ندايش دادند كه : خداوند ، تو را به [ تولّد ] يحيى مژده مىدهد كه تصديق كننده كلمه خدا (عيسى) است و بزرگوار و خويشتندار [ در برابر زنان ] و پيامبرى از شايستگان است). ۲
حديث
۱.امام صادق عليه السلام : هنگامى كه آدم عليه السلام از بهشت فرود آمد، لكّهاى سياه در صورتش پيدا شد و سر تا پايش را گرفت. گريه و اندوه آدم، از پديدار شدن آن، طولانى شد. جبرئيل عليه السلام نزد آدم آمد و به او گفت: اى آدم! چرا مىگريى؟
گفت: از اين لكّه سياهى كه در من پيدا شده است.
جبرئيل گفت: اى آدم! برخيز و نماز بخوان كه اين، وقت نماز اوّل است.
آدم برخاست و نماز خواند و آن لكّه تا گردنش از ميان رفت. جبرئيل در وقت نماز دوم آمد و گفت: اى آدم! برخيز و نماز بخوان كه اين، وقت نماز دوم است.
آدم برخاست و نماز خواند و لكّه تا ناف آدم از ميان رفت. سپس جبرئيل در وقت سوم آمد و گفت: اى آدم! برخيز و نماز بخوان كه اين، وقت نماز سوم است.
آدم برخاست و نماز خواند و لكّه تا زانوانش از ميان رفت. آن گاه جبرئيل در وقت نماز چهارم آمد و گفت: اى آدم! برخيز و نماز بخوان كه اين، وقت نماز چهارم است.
آدم به نماز برخاست و لكّه تا [ روى ] پاهايش از ميان رفت. جبرئيل در وقت پنجم نيز آمد و گفت: اى آدم! برخيز و نماز بخوان كه اين، وقت نماز پنجم است.
او برخاست و نماز خواند و لكّه از ميان رفت و آدم نيز خدا را حمد و ثنا گفت.
جبرئيل گفت: اى آدم! فرزندانت در اين نمازها مانند تو و اين لكّه سياه هستند. هر كس از فرزندانت كه پنج نماز در هر شبانهروز بخواند، از گناهانش بيرون مىآيد، همان گونه كه تو از اين لكّه پيراسته شدى. ۳
1.سوره مريم ، آيه ۳۱ : (وَ جَعَلَنِى مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنتُ وَ أَوْصَنِى بِالصَّلَوةِ وَ الزَّكَوةِ مَا دُمْتُ حَيًّا) .
2.سوره آل عمران ، آيه ۳۹ : (فَنَادَتْهُ الْمَلَائِكَةُ وَهُوَ قَائِمٌ يُصَلِّى فِى الْمِحْرَابِ أَنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيَى مُصَدِّقًا بِكَلِمَةٍ مِّنَ اللَّهِ وَسَيِّدًا وَحَصُورًا وَنَبِيًّا مِّنَ الصَّلِحِينَ) .
3.لَمّا اُهبِطَ آدَمُ مِنَ الجَنَّةِ ، ظَهَرَت بِهِ شَامَةٌ سَوداءُ في وَجهِهِ مِن قَرنِهِ إلى قَدَمِهِ ، فَطالَ حُزنُهُ وبُكاؤُهُ عَلى ما ظَهَرَ بِهِ ؛ فَأَتاهُ جَبرَئيلُ عليه السلام فَقالَ لَهُ : ما يُبكيكَ يا آدَمُ؟ فَقالَ : مِن هذِهِ الشّامَةِ الَّتي ظَهَرَت بي .
قالَ : قُم يا آدَمُ فَصَلِّ فَهذا وَقتُ الصَّلاةِ الاُولى ، فَقامَ فَصَلّى ، فَانحَطَّتِ الشّامَةُ إلى عُنُقِهِ . فَجاءَهُ فِي الصَّلاةِ الثّانِيَةِ فَقالَ : قُم فَصَلِّ يا آدَمُ فَهذا وَقتُ الصَّلاةِ الثّانِيَةِ ، فَقامَ فَصَلّى ، فَانحَطَّتِ الشّامَةُ إلى سُرَّتِهِ . فَجاءَهُ فِي الصَّلاةِ الثّالِثَةِ فَقالَ : يا آدَمُ ، قُم فَصَلِّ فَهذا وَقتُ الصَّلاةِ الثّالِثَةِ ، فَقامَ فَصَلّى ، فَانحَطَّتِ الشّامَةُ إلى رُكبَتَيهِ . فَجاءَهُ فِي الصَّلاةِ الرّابِعَةِ فَقالَ : يا آدَمُ ، قُم فَصَلِّ فَهذا وَقتُ الصَّلاةِ الرّابِعَةِ ، فَقامَ فَصَلّى ، فَانحَطَّتِ الشّامَةُ إلى قَدَمَيهِ . فَجاءَهُ في الصَّلاةِ الخامِسَةِ فَقالَ : يا آدَمُ ، قُم فَصَلِّ فَهذا وَقتُ الصَّلاةِ الخامِسَةِ ، فَقامَ فَصَلّى ، فَخَرَجَ مِنها ، فَحَمِدَ اللَّهَ وأثنى عَلَيهِ .
فَقالَ جَبرَئيلُ عليه السلام : يا آدَمُ ، مَثَلُ وُلدِكَ في هذِهِ الصَّلَواتِ كَمَثَلِكَ في هذِهِ الشّامَةِ ؛ مَن صَلّى مِن وُلدِكَ في كُلِّ يَومٍ ولَيلَةٍ خَمسَ صَلَواتٍ خَرَجَ مِن ذُنوبِهِ كَما خَرَجتَ مِن هذِهِ الشّامَةِ (كتاب من لا يحضره الفقيه : ج ۱ ص ۲۱۴ ح ۶۴۴ ، علل الشرائع : ص ۳۳۸ ح ۲) .
