۳۱۸.امام باقر عليه السلام : كمترين چيزى از دعا كه پس از [ نماز ] واجب كفايت مىكند، اين است كه بگويى: «خدايا ! همانا من هر نيكى را كه مىدانى، از تو مىخواهم و از هر بدى كه به آن دانايى، به تو پناه مىبرم. خدايا ! من آسايش در همه كارهايم را از تو مىخواهم و از رسوايى دنيا و عذاب آخرت به تو پناه مىبرم» ۱ . ۲
۳۱۹.امام صادق عليه السلام : هر كس در پى نماز واجب بگويد: «خود و خانواده و فرزندانم و هر كس را كه نگهدارىاش با من است، به خداى بزرگ و باشكوه مىسپارم و خود و خانواده، دارايى، فرزندان و هر كس را كه نگهدارىاش با من است، به خدايى كه همه چيز در برابر بزرگىاش وحشتزده و ترسان و خوار است، مىسپارم»، در ميان بالى از بالهاى جبرئيل قرار گرفته ، خود و خانواده و دارايىاش حفظ مىشود. ۳
1.كتاب من لا يحضره الفقيه و مكارم الأخلاق، صلوات بر پيامبر و خاندانش را نيز در آغاز حديث دارند.
2.أقَلُّ ما يُجزِئُكَ مِنَ الدُّعاءِ بَعدَ الفَريضَةِ أن تَقولَ : اللَّهُمَّ إنيّ أسأَلُكَ مِن كُلِّ خَيرٍ أحاطَ بِهِ عِلمُكَ ، وأعوذُ بِكَ مِن كُلِّ شَرٍّ أحاطَ بِهِ عِلمُكَ ، اللَّهُمَّ إنّي أسأَلُكَ عافِيَتَكَ في اُموري كُلِّها ، وأعوذُ بِكَ مِن خِزيِ الدُّنيا وعَذابِ الآخِرَةِ (الكافى : ج ۳ ص ۳۴۳ ح ۱۶، تهذيب الأحكام : ج ۲ ص ۱۰۷ ح ۴۰۷) .
3.مَن قالَ في دُبُرِ الفَريضَةِ : «أستَودِعُ اللَّهَ العَظيمَ الجَليلَ نَفسي وأَهلي ووَلَدي ومَن يَعنيني أمرُهُ ، وأَستَودِعُ اللَّهَ المَرهوبَ المَخوفَ المُتَضَعضِعَ لِعَظَمَتِهِ كُلُّ شَيءٍ نَفسي وأَهلي ومالي ووَلَدي ومَن يَعنيني أمرُهُ» حُفَّ بِجَناحٍ مِن أجنِحَةِ جَبرَئيلَ عليه السلام ، وحُفِظَ في نَفسِهِ وأَهلِهِ ومالِهِ (الكافى : ج ۲ ص ۵۷۳ ح ۱۲ ، مصباح المتهجّد : ص ۵۶ ح ۸۵) .
