211
گزیده شناخت‌نامه نماز

۳۱۷.امام على عليه السلام - در پى هر نماز - : خداى من! اين نمازم است كه آن را نه از سر نياز و يا علاقه تو به آن ، بلكه براى بزرگداشت و فرمانبرى و اجابت فرمانت به من ، گزارده‏ام. خداى من! اگر كاستى و اختلالى در نيّت، قيام، قرائت، ركوع و يا سجود آن هست، مرا مؤاخذه مكن و به فضلت، آن را بپذير و كاستى‏هايش را ناديده بگير، اى مهربان‏ترينِ مهربانان ! ۱

1.إلهي! هذِهِ صَلاتي صَلَّيتُها لا لِحاجَةٍ مِنكَ إلَيها ، ولا رَغبَةٍ مِنكَ فيها إلّا تَعظيماً وطاعَةً وإجابَةً لَكَ إلى‏ ما أمَرتَني بِهِ . إلهي! إن كانَ فيها خَلَلٌ أو نَقصٌ مِن نِيَّتِها أو قِيامها أو قِراءَتِها أو رُكوعِها أو سُجودِها ، فَلا تُؤاخِذني وتَفَضَّل عَلَيَّ بِالقَبولِ وَالغُفرانِ ، بِرَحمَتِكَ يا أرحَمَ الرّاحِمينَ (المصباح ، كفعمى : ص ۳۰، بحار الأنوار : ج ۸۶ ص ۳۸ ح ۴۵) .

گزیده شناخت‌نامه نماز
210

۳۱۶.امام جواد عليه السلام : هر گاه پيامبر صلى اللَّه عليه وآله از نمازش فارغ مى‏شد ، مى‏فرمود : «خدايا ! آنچه را كرده و مى‏كنم، و آنچه را نهان و آشكار كرده‏ام، و زياده‏روى بر خودم را و آنچه را تو خود بهتر از من مى‏دانى، بر من بيامرز. خدايا ! تو پيش از همه و پس از همه هستى . جز تو معبودى نيست. سوگند به آگاهى‏ات از نهان و به توانايى‏ات بر همه خلقت، تا آن گاه كه زندگى را برايم بهتر مى‏دانى، مرا زنده نگاه‏دار و آن گاه كه مرگ را برايم بهتر مى‏دانى، مرا بميران.
خدايا! همانا من ترسيدن از تو را در نهان و آشكار، گفتن حق را در حال خشم و خشنودى ، و ميانه‏روى را در تنگ‏دستى و توانگرى، از تو مى‏خواهم و نعمتى تمام ناشدنى و چشم‏روشنى‏اى ناگسستنى را از تو مى‏خواهم و خشنودى به حكم تو، مرگى مبارك پس از زندگى ، و زندگانى آرام پس از مرگ، و لذّت نگاه كردن به تو و شوق ديدار تو و ملاقات تو بدون رنجى گزنده و فتنه‏اى گم‏راه كننده را از تو مى‏خواهم.
خدايا ! ما را به زينت ايمان، مزيّن كن و راه‏نما و ره‏يافته قرار ده. خدايا ! ما را ميان آنان كه ره نمودى، ره بنما. خدايا ! همانا من اراده قوى بر يافتن راه راست و پايدارى در كار و استوارى در راه حق را از تو مى‏خواهم و سپاس‏گزارى نعمتت، سلامت كامل و اداى حقّت را مى‏خواهم و - اى پروردگار من - دلى پيراسته و زبانى راستگو از تو مى‏خواهم و از آنچه در باره‏ام مى‏دانى ، آمرزش مى‏طلبم و بهترين آنچه را مى‏دانى ، از تو مى‏خواهم و از بدى آنچه مى‏دانى ، به تو پناه مى‏برم، كه تو مى‏دانى و ما نمى‏دانيم و تو به نهان‏ها بسيار دانايى» ۱ . ۲

1.در نقل سنن أبى داوود و السنن الكبرى، تنها تا «جز تو معبودى نيست» آمده است.

2.كانَ النَّبيُّ صلى اللَّه عليه وآله يَقولُ إذا فَرَغَ مِن صَلاتِهِ : اللَّهُمَّ اغفِر لي ماقَدَّمتُ وما أخَّرتُ وما أسرَرتُ وما أعلَنتُ وإسرافي عَلى‏ نَفسي وما أنتَ أعلَمُ بِهِ مِنّي ، اللَّهُمَّ أنتَ المُقَدِّمُ وأنتَ المُؤَخِّرُ ، لا إلهَ إلّا أنتَ ، بِعِلمِكَ الغَيبَ وبِقُدرَتِكَ عَلَى الخَلقِ أجمَعينَ ، ما عَلِمتَ الحَياةَ خَيرًا لي فَأَحيِني ، وتَوَفَّني إذا عَلِمتَ الوَفاةَ خَيرًا لي . اللَّهُمَّ إنّي أسأَلُكَ خَشيَتَكَ فِي السِّرِّ والعَلانيَةِ ، وكَلِمَةَ الحَقِّ فِي الغَضَبِ والرِّضا ، والقَصدَ فِي الفَقرِ والغِنى‏ ، وأسأَلُكَ نَعيمًا لا يَنفَدُ ، وقُرَّةَ عَينٍ لا يَنقَطِعُ ، وأسأَلُكَ الرِّضا بِالقَضاءِ ، وبَرَكَةَ المَوتِ بَعدَ العَيشِ ، وبَردَ العَيشِ بَعدَ المَوتِ ، ولَذَّةَ المَنظَرِ إلى‏ وَجهِكَ ، وشَوقًا إلى‏ رُؤيَتِكَ ولِقائِكَ ، مِن غَيرِ ضَرّاءَ مُضِرَّةٍ ، ولا فِتنَةٍ مُضِلَّةٍ . اللَّهُمَّ زَيِّنّا بِزينَةِ الإِيمانِ واجعَلنا هُداةً مَهديّينَ ، اللَّهُمَّ اهدِنا فيمَن هَدَيتَ ، اللَّهُمَّ إنّي أسأَلُكَ عَزيمَةَ الرَّشادِ والثَّباتِ فِي الأَمرِ والرُّشدِ ، وأسأَلُكَ شُكرَ نِعمَتِكَ وحُسنَ عافِيَتِكَ وأداءَ حَقِّكَ ، وأسأَلُكَ يا رَبِّ قَلبًا سَليمًا ولِسانًا صادِقًا ، وأستَغفِرُكَ لِما تَعلَمُ ، وأسأَلُكَ خَيرَ ما تَعلَمُ ، وأعوذُ بِكَ مِن شَرِّ ما تَعلَمُ ، فَإِنَّكَ تَعلَمُ ولا نَعلَمُ وأنتَ عَلّامُ الغُيوبِ (الكافى : ج ۲ ص ۵۴۸ ح ۶ ، كتاب من لا يحضره الفقيه : ج ۱ ص ۳۲۷ ح ۹۶۰) .

  • نام منبع :
    گزیده شناخت‌نامه نماز
    سایر پدیدآورندگان :
    محمد محمدی ری شهری، با همکاری مرتضی خوش‌نصیب،
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1392
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 24451
صفحه از 356
پرینت  ارسال به