فصل دهم : دعاهاى روايت شده پس از نماز
۳۱۴.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله - خطاب به شيبه هذيل - : در پى هر نماز مىگويى: «خدايا ! مرا از سوى خودت ره بنما و از فضل و بخششت بر من فرو ريز و از رحمتت بر من بگستر و از بركتهايت، بر من فرو فرست» . ۱
۳۱۵.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : هر كس مىخواهد كه خداوند ، او را روز قيامت به دليل زشتكارىهايش نگاه ندارد و ديوان عملش را نگشايد ، اين دعا را در پى هر نماز بخواند : «خدايا ! آمرزش تو، اميدوار كنندهتر از عمل من است و رحمت تو، گستردهتر از گناه من. خدايا ! اگر گناهم نزد تو بزرگ است، عفوت از گناه من بزرگتر است. خدايا! اگر من شايسته ترحّم تو نيستم ، امّا رحمتت شايسته رسيدن به من و فرا گرفتنم هست، كه آن ، همه چيز را فرا گرفته است. به رحمتت ، اى رحيمترين رحيمان!» . ۲
1.تَقولُ في دُبُرِ كُلِّ صَلاةٍ : اللَّهُمَّ اهدِني مِن عِندِكَ ، وأفِض عَلَيَّ مِن فَضلِكَ ، وَانشُر عَلَيَّ مِن رَحمَتِكَ ، وأنزِل عَلَيَّ مِن بَرَكاتِكَ (تهذيب الأحكام : ج ۲ ص ۱۰۷ ح ۴۰۴ ، كتاب من لا يحضره الفقيه : ج ۱ ص ۳۲۴ ح ۹۵۱) .
2.مَن أرادَ أن لا يَقِفَهُ اللَّهُ يَومَ القِيامَةِ عَلى قَبيحِ أعمالِهِ ولا يُنشَرَ لَهُ ديوانٌ ، فَليَقرَأ هذَا الدُّعاءَ في دُبُرِ كُلِّ صَلاةٍ، وهُوَ : اللَّهُمَّ إنَّ مَغفِرَتَكَ أرجى مِن عَمَلي ، وإنَّ رَحمَتَكَ أوسَعُ مِن ذَنبي ، اللَّهُمَّ إن كانَ ذَنبي عِندَكَ عَظيماً فَعَفوُكَ أعظَمُ مِن ذَنبي ، اللَّهُمَّ إن لَم أكُن أهلاً أن تَرحَمَني ، فَرَحمَتُكَ أهلٌ أن تَبلُغَني وتَسعَنَي ؛ لِأَنَّها وَسِعَت كُلَّ شَيءٍ ، بِرَحمَتِكَ يا أرحَمَ الرّاحِمينَ (بحار الأنوار : ج ۸۶ ص ۳۷ ح ۴۴ ، المصباح ، كفعمى : ص ۳۰) .
