۹ / ۱۰
نشستن در جايگاه نماز ، پس از نماز صبح تا طلوع خورشيد
۳۰۴.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : هر كس از نماز صبح تا طلوع خورشيد در نمازگاهش بنشيند، خداوند ، او را از آتش حفظ مىكند. ۱
۳۰۵.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : هر كس نماز صبح بگزارد و سپس تا طلوع خورشيد به ذكر خدا بنشيند، بهشت برايش واجب مىشود. ۲
۳۰۶.صحيح مسلم - به نقل از جابر بن سمره - : پيامبر صلى اللَّه عليه وآله هنگامى كه نماز صبح را مىخواند، در نمازگاهش مىنشست تا خورشيد خوب بيرون بيايد. ۳
۳۰۷.امام زين العابدين عليه السلام : امير مؤمنان عليه السلام نماز صبح را مىخواند و سپس در جايش مىماند تا آن كه خورشيد به اندازه يك نيزه بالا مىآمد. ۴
۳۰۸.الكافى - به نقل از حمّاد بن عثمان - : شنيدم كه امام صادق عليه السلام مىفرمايد: «نشستن انسان در پى نماز صبح تا طلوع خورشيد، مؤثّرتر از به دريا رفتن در طلب روزى است» .
گفتم: گاه ، انسان حاجتى دارد كه مىترسد از دست برود.
فرمود: «در همان تاريكى حركت كند و برود ؛ اما خداى عزّ وجلّ را ياد كند كه تا با وضو باشد، در تعقيب نماز است» . ۵
1.مَن جَلَسَ في مُصَلّاهُ مِن صَلاةِ الفَجرِ إلى طُلوعِ الشَّمسِ ، سَتَرَهُ اللَّهُ مِنَ النّارِ (تهذيب الأحكام : ج ۲ ص ۱۳۹ ح ۵۴۲ ، كتاب من لا يحضره الفقيه : ج ۱ ص ۵۰۴ ح ۱۴۵۲) .
2.مَن صَلّى صَلاةَ الفَجرِ ثُمَّ قَعَدَ يَذكُرُ اللَّهَ حَتّى تَطلُعَ الشَّمسُ ، وَجَبَت لَهُ الجَنَّةُ (مسند أبى يعلى : ج ۲ ص ۱۷۸ ح ۱۴۸۵ ، كنز العمّال : ج ۲ ص ۱۵۱ ح ۳۵۴۳) .
3.إنَّ النَّبِيَّ صلى اللَّه عليه وآله كانَ إذا صَلَّى الفَجرَ ، جَلَسَ في مُصَلّاهُ حَتّى تَطلُعَ الشَّمسُ حَسَناً (صحيح مسلم : ج ۱ ص ۴۶۴ ح ۲۸۷، سنن النسائى : ج ۳ ص ۸۰) .
4.صَلّى أميرُ المُؤمِنينَ عليه السلام الفَجرَ ، ثُمَّ لَم يَزَل في مَوضِعِهِ حَتّى صارَتِ الشَّمسُ عَلى قَيدِ رُمحٍ (الكافى : ج ۲ ص ۲۳۶ ح ۲۲، أعلام الدين : ص ۱۱۱) .
5.سَمِعتُ أبا عَبدِ اللَّهِ عليه السلام يَقولُ : لَجُلوسُ الرَّجُلِ في دُبُرِ صَلاةِ الفَجرِ إلى طُلوعِ الشَّمسِ ، أنفَذُ في طَلَبِ الرِّزقِ مِن رُكوبِ البَحرِ .
فَقُلتُ : يَكونُ لِلرَّجُلِ الحاجَةُ يَخافُ فَوتَها .
فَقالَ : يُدلِجُ فيها وَليَذكُرِ اللَّهَ عزّ وجلّ ، فَإِنَّهُ في تَعقيبٍ ما دامَ عَلى وُضوءٍ (الكافى : ج ۵ ص ۳۱۰ ح ۲۷، وسائل الشيعة : ج ۱۲ ص ۵۱ ح ۲۲۰۳۲) .
