۲۷۴.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : هر گاه يكى از شما، در نماز به سمت حريمى مىايستد، به آن نزديك گردد ، و گرنه شيطان از ميان او و آن مىگذرد. ۱
۲۷۵.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : هر يك از شما در نماز، با خط كشيدن جلويش يا سنگ و يا هر چه يافت ، براى خود حريمى بسازد، اگر چه چيزى نماز مؤمن را قطع نمىكند. ۲
۸ / ۱۲
و اين چند كار
۲۷۶.امام على عليه السلام : هيچ يك از شما، سست و خوابآلود به نماز نايستد و به خود نينديشد ؛ چرا كه در پيشگاه پروردگارش ايستاده است. براى بنده از نمازش آن مقدارى مىماند كه در آن ، حضور قلب داشته است . ۳
۲۷۷.امام باقر عليه السلام : هنگامى كه در نماز ايستادهاى ، به نمازت توجّه كن، كه تنها آنچه به آن توجّه دارى ، برايت حساب مىشود و در آن با دست و سر و ريشت بازى نكن، در دل با خود سخن مگو، خميازه مكش و دستان و سينهات را كشيده و باز مكن، دستانت را بر هم مگذار - كه اين كار مجوس است - ، ۴ دهانبند مبند، خود را آن گونه كه شتر مىگستراند ، مگستران، بر كف پاهايت منشين و ساعدهايت را بر زمين مگستران، و از انگشتانت صدا در نياور، كه همه اينها كم گذاشتن از نماز است. ۵
1.إذا قامَ أحدُكُم فِي الصَّلاةِ إلى سُترَةٍ فَليَدنُ مِنها ، فَإِنَّ الشَّيطانَ يَمُرُّ بَينَهُ وبَينَها (دعائم الإسلام : ج ۱ ص ۱۵۰، منتهى المطلب : ج ۴ ص ۳۳۶) .
2.لِيَستَتِر أحَدُكُم فِي الصَّلاةِ بِالخَطِّ بَينَ يَدَيهِ وبِالحَجَرِ وبِما وَجَدَ مِن شَيءٍ ، مَعَ أنَّ المُؤمِنَ لا يَقطَعُ صَلاتَهُ شَيءٌ (تاريخ دمشق : ج ۸ ص ۲۹۱ ح ۲۲۰۹، تاريخ جرجان : ص ۶۰۵ الرقم ۱۰۷۳) .
3.لا يَقومَنَّ أحَدُكُم فِي الصَّلاةِ مُتَكاسِلاً ولا ناعِساً، ولا يُفَكِّرَنَّ في نَفسِهِ ؛ فَإِنَّهُ بَينَ يَدَي رَبِّهِ عزّ وجلّ ، وإنَّما لِلعَبدِ مِن صَلاتِهِ ما أقبَلَ عَلَيهِ مِنها بِقَلبِهِ (الخصال : ص ۶۱۳ ح ۱۰ ، الكافى : ج ۳ ص ۲۹۹ ح ۱) .
4.در متن حديث ، «لا تكفّر» آمده است كه به دو معناست : گذاشتن دستى بر دست ديگر (تَكتُّف) و خم كردن بدن هنگام ايستادن پيش از ركوع.
5.إذا قُمتَ فِي الصَّلاةِ فَعَلَيكَ بِالإِقبالِ عَلى صَلاتِكَ ، فَإِنَّما يُحسَبُ لَكَ مِنها ما أقبَلتَ عَلَيهِ ، ولا تَعبَث فيها بِيَدِكَ ولا بِرَأسِكَ ولا بِلِحيَتِكَ ، ولا تُحَدِّث نَفسَكَ ، ولا تَتَثاءَب، ولا تَتَمَطَّ ، ولا تُكَفِّر فَإِنَّما يَفعَلُ ذلِكَ المَجوسُ ، ولا تَلَثَّم، ولا تَحتَفِز، ولا تَفَرَّج كَما يَتَفَرَّجُ البَعيرُ ، ولا تُقعِ عَلى قَدَمَيكَ ، ولا تَفتَرِش ذِراعَيكَ ، ولا تُفَرقِع أصابِعَكَ ، فَإِنَّ ذلِكَ كُلَّهُ نُقصانٌ مِنَ الصَّلاةِ (الكافى : ج ۳ ص ۲۹۹ ح ۱، علل الشرائع : ص ۳۵۸ ح ۱) .
