187
گزیده شناخت‌نامه نماز

۸ / ۸

شكستن انگشتان ۱

۲۶۷.امام صادق عليه السلام : پيامبر صلى اللَّه عليه وآله در پشت خود ، صداى انگشتان كسى را شنيد كه در نماز ، انگشتانش را مى‏فشرد . پس از آن كه نمازش را تمام كرد، فرمود: «آگاه باشيد! نصيب او از نماز ، همان است». ۲

۲۶۸.الكافى - به نقل از محمّد بن مسلم - : از امام باقر عليه السلام پرسيدم: انسان در نماز ، به اين سو و آن سو توجّه مى‏كند؟
فرمود: «خير، و انگشتانش را نيز نشكند» ۳ . ۴

۸ / ۹

نگه داشتن ادرار و مدفوع

۲۶۹.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : كسى از شما در حالى كه پيشابش (ادرارش) را نگه داشته است، به نماز نيايد. ۵

۲۷۰.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : كسى از شما در آن حال كه بول و مدفوعش انبوه شده است، نماز نخواند. ۶

1.مقصود فشردن انگشتان به گونه‏اى كه صدا دارد و اصطلاحاً انگشت شكستن ناميده مى‏شود .

2.إنَّ النَّبِيَّ صلى اللَّه عليه وآله سَمِعَ خَلفَهُ فَرقَعَةً فَرقَعَ رَجُلٌ أصابِعَهُ في صَلاتِهِ ، فَلَمَّا انصَرَفَ ، قالَ النَّبِيُّ صلى اللَّه عليه وآله : أما إنَّهُ حَظُّهُ مِن صَلاتِهِ (الكافى : ج ۳ ص ۳۶۵ ح ۸ ، وسائل الشيعة : ج ۴ ص ۱۲۶۳ ح ۹۲۹۵) .

3.مقصود ، فشردن انگشتان براى به صدا در آوردن مَفصل‏هاست .

4.سَأَلتُهُ عَنِ الرَّجُلِ يَلتَفِتُ فِي الصَّلاةِ؟ قال : لا، ولا يُنقِض أصابِعَهُ (الكافى : ج ۳ ص ۳۶۶ ح ۱۲، تهذيب الأحكام : ج ۲ ص ۱۹۹ ح ۷۸۱) .

5.لا يَأتِ أحَدُكُمُ الصَّلاةَ وهُوَ حاقِنٌ (مسند ابن حنبل : ج ۸ ص ۲۷۱ ح ۲۲۲۱۴، سنن ابن ماجة : ج ۱ ص ۲۰۲ ح ۶۱۷) .

6.لا يُصَلِّيَنَّ أحَدُكُم وبِهِ أحَدُ العَقدَينِ - يَعنِي البَولَ وَالغائِطَ - (معانى الأخبار : ص ۱۶۴ ح ۱، المحاسن : ج ۱ ص ۱۶۳ ح ۲۳۵) .


گزیده شناخت‌نامه نماز
186

۸ / ۶

شتاب كردن

۲۶۴.امام صادق عليه السلام : هر گاه بنده به نماز ايستد و نمازش را مختصر كند، خداوند - تبارك و تعالى - به فرشتگانش مى‏گويد: «آيا به بنده من نمى‏نگريد؟ گويى برآوردن نيازهايش را به دست غير من مى‏بيند! آيا نمى‏داند كه برآوردن نيازهايش به دست من است؟» . ۱

۲۶۵.ربيع الأبرار : به امام صادق عليه السلام گفته شد : [ گاه ]انسان نيازى دارد كه مى‏ترسد فوت شود. آيا نماز را مختصر كند؟
فرمود: «آيا نمى‏داند كه نيازش به هموست كه به سويش نماز مى‏گزارد؟» . ۲

۸ / ۷

بستن چشم

۲۶۶.امام على عليه السلام : پيامبر صلى اللَّه عليه وآله از اين كه انسان چشمانش را در نماز ببندد، نهى كرد. ۳

1.إذا قامَ العَبدُ فِي الصَّلاةِ ، فَخَفَّفَ صَلاتَهُ قالَ اللَّهُ تَبارَكَ وتَعالى‏ لِمَلائِكَتِهِ : أما تَرَونَ إلى‏ عَبدي كَأَنَّهُ يَرى‏ أنَّ قَضاءَ حَوائِجِهِ بِيَدِ غَيري ؟! أما يَعلَمُ أنَّ قَضاءَ حَوائِجِهِ بِيَدي ؟! (الكافى : ج ۳ ص ۲۶۹ ح ۱۰، تهذيب الأحكام : ج ۲ ص ۲۴۰ ح ۹۵۰) .

2.قيلَ لِجَعفَرِ بنِ مُحَمَّدٍ [ الصادِقِ عليه السلام ] : الرَّجُلُ تَكونُ لَهُ الحاجَةُ يَخافُ فَوتَها، أيُخَفِّفُ الصَّلاةَ؟ قالَ : أوَ لا يَعلَمُ أنَّ حاجَتَهُ إلَى الَّذي يُصَلّي إلَيهِ؟! (ربيع الأبرار : ج ۲ ص ۱۴۹) .

3.إنَّ النَّبيَّ صلى اللَّه عليه وآله نَهى‏ أن يُغمِضَ الرَّجُلُ عَينَيهِ فِي الصَّلاةِ (تهذيب الأحكام : ج ۲ ص ۳۱۴ ح ۱۲۸۰ ، الجعفريات : ص ۳۳) .

  • نام منبع :
    گزیده شناخت‌نامه نماز
    سایر پدیدآورندگان :
    محمد محمدی ری شهری، با همکاری مرتضی خوش‌نصیب،
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1392
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 24116
صفحه از 356
پرینت  ارسال به