۶ / ۷
ادب تشهّد
۶ / ۷ - ۱
چگونگى تشهّد
۲۳۸.امام صادق عليه السلام : تشهّد در [ پايان ] دو ركعت نخست ، چنين است: «ستايش ، ويژه خداست . گواهى مىدهم كه جز معبود يگانه ، خدايى نيست و همتايى ندارد ، و گواهى مىدهم كه محمّد ، بنده و پيامبر اوست. خدايا ! بر محمّد و خاندانش درود فرست و شفاعتش را در حقّ امّتش بپذير و درجهاش را بالا ببر». ۱
۲۳۹.تهذيب الأحكام - به نقل از احمد بن محمّد بن ابى نصر - : به امام رضا عليه السلام گفتم : فدايت شوم ! همان تشهّد ركعت دوم را در ركعت چهارم بگويم ، كفايت مىكند؟ فرمود: «بلى» . ۲
۶ / ۷ - ۲
وجوب صلوات فرستادن بر محمّد صلى اللَّه عليه وآله و خاندانش در تشهّد
۲۴۰.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : هنگامى كه در نمازت نشستى، تشهّد و درود بر من را ترك مكن؛ چرا كه آن ، زكات نماز است و بر همه پيامبران و فرستادگان الهى، سلام بده و بر بندگان شايسته خدا نيز سلام بده. ۳
1.التَّشَهُّدُ فِي الرَّكعَتَينِ الاُولَيَينِ : الحَمدُ للَّهِِ ، أشهَدُ أن لا إله إلَّا اللَّهُ وَحدَهُ لا شَريك لَهُ ، وأشهَدُ أنَّ مُحَمَّداً عَبدُهُ ورَسولُهُ ، اللَّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ ، وتَقَبَّل شَفاعَتَهُ في اُمَّتِهِ وَارفَع دَرَجَتَهُ (تهذيب الأحكام : ج ۲ ص ۹۲ ح ۳۴۴ ، دعائم الإسلام : ج ۱ ص ۶۴) .
2.قُلتُ لِأَبِي الحَسَنِ عليه السلام : جُعِلتُ فِداكَ ، التَّشَهُّدُ الَّذي فِي الثّانِيَةِ يُجزي أن أقولَهُ فِي الرّابِعَةِ؟ قالَ : نَعَم (تهذيب الأحكام : ج ۲ ص ۱۰۱ ح ۳۷۷ ، الاستبصار : ج ۱ ص ۳۴۲ ح ۱۲۸۷) .
3.إذا جَلَستَ في صَلاتِكَ فَلا تَترُكَنَّ التَّشَهُّدَ وَالصَّلاةَ عَلَيَّ ؛ فَإِنَّها زَكاةُ الصَّلاةِ ، وسَلِّم عَلى جَميعِ أنبِياءِ اللَّهِ ورُسلِهِ ، وسَلِّم عَلى عِبادِ اللَّهِ الصّالِحينَ (سنن الدارقطنى : ج ۱ ص ۳۵۵ ح ۳ ، كنز العمّال : ج ۷ ص ۴۵۲ ح ۱۹۷۴۳) .