۶ / ۶ - ۲
آنچه در قنوت گفته مىشود
۲۳۲.الكافى - به نقل از اسماعيل بن فضل - : از امام صادق عليه السلام در باره قنوت و آنچه در آن گفته مىشود، پرسيدم.
فرمود: «هر آنچه خداوند بر زبانت جارى كرد، و براى آن ، چيز خاصّى معيّن نشده است» . ۱
۲۳۳.امام حسن يا امام حسين عليهما السلام : پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله كلماتى به من آموخت تا آنها را در قنوت بگويم: «خدايا ! مرا همراه آنان كه ره نمودى، ره بنما و در ميان آنان كه عافيت دادهاى، عافيتم ده و سرپرستىام را مانند آنان كه سرپرستىشان را پذيرفتى، بپذير و آنچه را به من بخشيدهاى، بركت ده و از قضاى سوء خود، آسودهام دار ، كه تو حكم مىرانى ؛ ولى بر تو حكمى نمىرود و آن كه تو دوستش دارى، خوار نمىشود و آن كه تو دشمنش دارى، عزيز نمىشود. تو مبارك و والايى، اى پروردگار ما!». ۲
۲۳۴.كتاب من لا يحضره الفقيه : در قنوت همه نمازهاى واجب شبانهروز بجز جمعه، ذكر ، اين است: «خدايا ! از تو براى خودم، پدر و مادرم، فرزندانم، خاندانم و برادران ايمانىام، يقين، عفو، گذشت، رحمت، آمرزش و عافيت در دنيا و آخرت را خواستارم». ۳
1.سَأَلتُ أبا عَبدِ اللَّهِ عليه السلام عَنِ القُنوتِ وما يُقالُ فيهِ ، فَقالَ : ما قَضى اللَّهُ عَلى لِسانِكَ ، ولا أعلَمُ لَهُ شَيئاً مُوَقَّتاً (الكافى : ج ۳ ص ۳۴۰ ح ۸ ، تهذيب الأحكام : ج ۲ ص ۳۱۴ ح ۱۲۸۱) .
2.عَلَّمَني رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه وآله كَلِماتٍ أقولُهُنَّ فِي القُنوتِ : اللَّهُمَّ اهدِني فيمَن هَدَيتَ ، وعافِني فيمن عافَيتَ ، وتَوَلَّني فيمَن تَوَلَّيتَ ، وبارِك لي فيما أعطَيتَ ، وقِني شَرَّ ما قَضَيتَ ، إنَّكَ تَقضي ولا يُقضى عَلَيكَ ، إنَّهُ لا يَذِلُّ مَن والَيتَ ، ولا يَعِزُّ مَن عادَيتَ ، تَبارَكتَ رَبَّنا وتَعالَيتَ (السنن الكبرى : ج ۲ ص ۲۹۷ ح ۳۱۳۸ ، سنن أبى داود : ج ۲ ص ۶۳ ح ۱۴۲۵) .
3.القَولُ في قُنوتِ الفَريضَةِ فِي الأَيّامِ كُلِّها إلّا فِي الجُمُعَةِ : اللَّهُمَّ إنّي أسأَلُكَ لي ولِوالِدَيَّ ولِوُلدي ولِأَهلِ بَيتي وإخوانِيَ المُؤمِنينَ فيكَ ، اليَقينَ وَالعَفوَ وَالمُعافاةَ وَالرَّحمَةَ وَالمَغفِرَةَ وَالعافِيَةَ فِي الدُّنيا وَالآخِرَةِ (كتاب من لا يحضره الفقيه : ج ۱ ص ۳۱۸، المقنعة : ص ۱۶۰) .
