۲۱۲.امام رضا عليه السلام : اگر گفته شود: «چرا تسبيح و ركوع و سجود ، واجب شده است؟»، ۱ گفته مىشود: به چند علّت، از جمله اين كه بنده با افتادگى و فروتنى و بندگى و پارسايى و خوارى و سرشكستگى و تواضع و نزديكى به پروردگارش، به تقديس و تمجيد و تنزيه و بزرگداشت و سپاسگزارى آفريننده و روزى دهندهاش مىپردازد، و براى اين كه تسبيح و سپاسگزارى نيز بكند، همان گونه كه تكبير و تهليل كرده است. همچنين دل و ذهنش را به ياد خدا مشغول دارد و فكر و خيال و آرزوهايش، او را به سوى غير خدا نكشاند. ۲
۶ / ۵ - ۵
دعا در ركوع و سجود
۲۱۳.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : همانا من از قرائت [ قرآن ] در ركوع و سجود، نهى شدم.پس در ركوع، خداوند را بزرگ بشماريد و در سجود، بسيار دعا كنيد، كه سزاوار برآورده شدن براى شماست. ۳
1.در عيون أخبار الرضا عليه السلام ، چنين آمده است: «چرا تسبيح در ركوع و سجود ، واجب شده است؟» و اين ، درستتر مىنمايد.
2.فَإِن قالَ [ قائِلٌ ] : فَلِمَ جُعِلَ التَّسبيحُ والرُّكوعُ والسُّجودُ؟
قيلَ : لِعِلَلٍ ، مِنها أن يَكونَ العَبدُ مَعَ خُضوعِهِ وخُشوعِهِ وتَعَبُّدِهِ وتَوَرُّعِهِ واستِكانَتِهِ وتَذَلُّلِهِ وتَواضُعِهِ وتَقَرُّبِهِ إلى رَبِّهِ مُقَدِّسًا لَهُ مُمَجِّدًا مُسَبِّحًا مُعَظِّمًا شاكِرًا لِخالِقِهِ ورازِقِهِ ، وليَستَعمِلِ التَّسبيحَ والتَّحميدَ كَما استَعمَلَ التَّكبيرَ والتَّهليلَ ، وليَشغَل قَلبَهُ وذِهنَهُ بِذِكرِ اللَّهِ ولَم يَذهَب بِهِ الفِكرُ والأَماني غَيرَ اللَّهِ (علل الشرائع : ص ۲۶۰ ح ۹، عيون أخبار الرضا عليه السلام : ج ۲ ص ۱۰۷ ح ۱) .
3.إنّي قَد نُهيتُ عَنِ القِراءَةِ فِي الرُّكوعِ والسُّجودِ ، فَأَمَّا الرُّكوعُ فَعَظِّمُوا اللَّهَ فيهِ ، وأمَّا السُّجودُ فَأَكثِروا فيهِ مِنَ الدُّعاءِ ؛ فَإِنَّهُ قَمِنٌ أن يُستَجابَ لَكُم (معانى الأخبار : ص ۲۷۹، عوالى اللآلى : ج ۱ ص ۳۴۴ ح ۱۱۸) .
