۶ / ۴ - ۹

تسبيحات اربعه در ركعت سوم و چهارم

۱۹۲.امام باقر عليه السلام : ده ركعت از نمازهاست كه با شك و وهم ، سازگار نيستند: دو ركعت [ اوّل ] نمازهاى ظهر و عصر و صبح و مغرب و عشا ... و اين نمازى است كه خداوند عزّ وجلّ در قرآن بر مؤمنان واجب كرده است، و به محمّد صلى اللَّه عليه وآله تفويض كرد . پس پيامبر صلى اللَّه عليه وآله هفت ركعت در نماز افزود و آن ، سنّت نهاده شده‏[ ى پيامبر صلى اللَّه عليه وآله ] است و قرائت [ قرآن ]ندارد و تنها ، تسبيحات اربعه (تسبيح و تهليل و تكبير و دعا) است و شك ، در اينها راه دارد. ^۱

۱۹۳.تهذيب الأحكام - به نقل از زراره - : به امام باقر عليه السلام گفتم : چه سخنى در دو ركعت سوم و چهارم كفايت مى‏كند؟ فرمود: «مى‏گويى : "سبحان اللَّه و الحمد للَّه و لا إله إلّا اللَّه و اللَّه أكبر؛ خدا منزّه است . ستايش ، ويژه خداست، خدايى جز خداى يگانه نيست، خدا بزرگ‏تر است" و سپس تكبير مى‏گويى و به ركوع مى‏روى». ^۲

۶ / ۴ - ۸

ترتيل در قرائت

۱۸۹.المستدرك على الصحيحين - به نقل از امّ سلمه - : پيامبر صلى اللَّه عليه وآله در قرائتش، بر سر هر آيه وقف مى‏كرد . مى‏خواند: (الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِ‏ّ الْعَلَمِينَ) . سپس وقف مى‏كرد و مى‏خواند: (الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ) و سپس وقف مى‏كرد. ^۱

۱۹۰.سنن الترمذى - به نقل از يعلى بن مملك - : از اُمّ سَلَمه ، همسر پيامبر صلى اللَّه عليه وآله در باره قرائت و نماز پيامبر صلى اللَّه عليه وآله پرسيدم. گفت : شما را با نماز او چه كار؟! نماز مى‏خواند و سپس مى‏خوابيد، به همان اندازه كه نماز خوانده بود... آن گاه قرائت پيامبر را توصيف كرد. او قرائت پيامبر صلى اللَّه عليه وآله را به وضوح و روشنى حرف حرفش را توصيف مى‏كرد. ^۲

۱۹۱.امام صادق عليه السلام : براى بنده شايسته است كه وقتى نماز مى‏خواند ، در قرائتش ترتيل داشته باشد و هر گاه به آيه‏اى رسيد كه در آن يادكرد بهشت و جهنّم بود، از خداوند ، درخواست بهشت كند و از آتش به خدا پناه ببرد و هر گاه به آيه (يَأَيُّهَا النَّاسُ ؛ اى مردم) و (يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ ؛ اى ايمان آوردگان) رسيد، بگويد: «لبّيك ربّنا ؛ پروردگارا ! گوش به فرمانم». ^۳