خشوع، پايين انداختنِ ديده در نماز است. ۱
۱۳۹.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله - در بيان فضيلت نمازگزار - : هر گاه نمازگزار به نماز بايستد و گرايش و دلش به سوى خدا باشد، همچون روزى كه از مادر زاده شده، باز مىگردد. ۲
۱۴۰.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : اى ابو ذر! دو ركعت نماز كوتاه با تدبّر، بهتر از يك شب به عبادت ايستادن با قلبى بىتوجّه است. ۳
۱۴۱.پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله : خداوند ، نماز بندهاى را كه دلش همراه تنش نيست، نمىپذيرد. ۴
۱۴۲.امام صادق عليه السلام : هر كس دو ركعت نماز بگزارد و بداند كه در آن دو ركعت چه مىگويد، از نماز فارغ مىشود ، در حالى كه هيچ گناهى ميان او و خدايش نمانده است. ۵
۱۴۳.امام على عليه السلام : پيامبر خدا صلى اللَّه عليه وآله مردى را ديد كه در نماز با ريشش بازى مىكند. فرمود: اگر دلش خاشع بود، اندامش نيز خاشع مىشد. ۶
1.الخُشوعُ غَضُّ البَصَرِ فِي الصَّلاةِ (دعائم الإسلام : ج ۱ ص ۱۵۸ ، بحار الأنوار : ج ۸۴ ص ۲۶۴ ح ۶۶) .
2.... فَإذا قامَ إلَى الصَّلاةِ وكانَ هُوَ وقَلبُهُ ووَجهُهُ أو كُلُّهُ نَحوَ الوَجهِ إلَى اللَّهِ عزّ وجلّ ، انصَرَفَ كَما وَلَدَتهُ اُمُّهُ (مسند ابن حنبل : ج ۶ ص ۵۸ ح ۱۷۰۲۳ ، تهذيب الكمال : ج ۱۷ ص ۱۱ الرقم ۳۷۷۴) .
3.يا أبا ذَرٍّ ، رَكعَتانِ مُقتَصَرتانِ في تَفَكُّرٍ ، خَيرٌ مِن قِيامِ لَيلَةٍ وَالقَلبُ ساهٍ (الأمالى ، طوسى : ص ۵۳۳ ح ۱۱۶۲ ، مكارم الأخلاق : ج ۲ ص ۳۷۱) .
4.لا يَقبَلُ اللَّهُ صَلاةَ عَبدٍ لا يَحضُرُ قَلبُهُ مَعَ بَدَنِهِ (المحاسن : ج ۱ ص ۴۰۶ ح ۹۲۱ ، بحار الأنوار : ج ۸۴ ص ۲۴۲ ح ۲۷) .
5.مَن صَلّى رَكعَتَينِ يَعلَمُ ما يَقولُ فيهِمَا ، انصَرَفَ ولَيسَ بَينَهُ وبَينَ اللَّهِ ذَنبٌ (الكافى : ج ۳ ص ۲۶۶ ح ۱۲ ، ثواب الأعمال : ص ۶۷ ح ۱) .
6.إنَّ رَسولَ اللَّهِ صلى اللَّه عليه وآله أبصَرَ رَجُلاً يَعبَثُ بِلِحيَتِهِ في صَلاتِهِ ، فَقالَ : إنّه لَو خَشَعَ قَلبُهُ لَخَشَعَت جَوارِحُهُ (الجعفريات : ص ۳۶ ، مجمع البيان : ج ۷ ص ۱۵۷) .
