سال ۱۸۹۹، رساله دکتری خود را در دانشگاه هایدلبرگ، با عنوان نسخه خطی مناقب عمر بن‌عبدالعزیز نوشته ابن‌جوزی^۱ به پایان برساند.

بیکر پس از دوران دانشجویی سفر به شرق و کسب آگاهی از این مناطق را آغاز کرد؛ سفرهایی که تأثیر زیادی بر شناخت او از اسلام و شرق داشت. وی در نخستین سفر خود ابتدا به پاریس و از آن‌جا به اسپانیا رفت و در کتابخانه اسکوریال، که به داشتن نسخه‌های خطی کم‌یاب شهرت داشت، مطالعات استشراقی خود را آغاز کرد. اسپانیا را به مقصد قاهره ترک کرد و مدتی نیز به سودان رفت. در این مدت او با زندگی عربی به‌شدت انس گرفت و زبان عربی را به‌خوبی آموخت. در سفر دوم به مصر با متفکر مصری، محمد عبده، آشنا شد. این سفرها و مشاهدات بیکر تأثیر زیادی بر مطالعات استشراقی او گذاشت. وی در مسیر استشراق همچنین از دانش بسیار، گستردگی اطلاعات برخوردار بود و آثار مستشرقان بزرگ را نیز بررسی می‌کرد. او بسیار تحت تأثیر دولت عربی و سقوط آن نوشته ولهاوزن قرار گرفت.^۲ بیشترین تأثیر در مطالعات دینی را نیز گلدزیهر و اسنوک هُرگرونیه، که در مذاهب اسلامی و شریعت محمدی تخصص داشتند، بر وی گذاشتند.

بیکر در سال ۱۹۰۸ در ایجاد انجمنی در شهر هامبورگ برای ساماندهی به برنامه‌های مستعمرات آلمان مشارکت کرد و پس از مدتی به ریاست این انجمن رسید. در طول فعالیت در این انجمن، گروه‌هایی برای مطالعات مسائل شرق، تاریخ تمدن و زبان‌های شرقی ایجاد کرد و با این نوع مطالعات و بررسی‌ها در ترسیم سیاست استعماری آلمان همکاری کرد.

تلاش‌های علمی بیکر تحت تأثیر فعالیت‌های استعماری او بود؛ از این رو برای مسائل سیاسی و اقتصادی اسلام معاصر اهمیت فراوانی قائل بود و کتاب‌هایی در

شارح فلسفه یونانی هستند.

هُرگرونیه در مطالعات اسلامی خود بیشتر بر سیره نبوی، فتوحات اسلامی و شریعت اسلام تمرکز داشته و به تصوف، عقیده و فرهنگ اسلامی کم‌تر توجه کرده است. مذاهب اسلامی،‌ فرقه‌های کلامی، شعائر دینی و جریان‌های نو فکری نیز در حیطه فعالیت‌های او به چشم نمی‌آیند. سیاستمدار و مورخ بودن هم‌زمان، توجه او را به سوی نیروی سیاسی اسلام کشاند و به نتایج موفقیت‌آمیزی رساند، هرچند نظر نهایی او درباره اسلام - که معتقد بود اسلام نظامی دینی و حقوقی است و از مصادر خارجی ملت‌های دیگر و در خارج از جزیرةالعرب شکل گرفته - به خطا رفته است؛ زیرا اسلام در پیدایش، گسترش و تمدن خود جز بر مصادر اصلی مادی و معنوی خویش متکی نبوده است. روش وی در مطالعات اسلامی علاوه بر بهره‌گیری از اسناد و متون، استفاده از مشاهدات عینی بود و تلاش می‌کرد در نظرات خود از واقعیت دور نشود؛ اما ثمره مطالعاتش با ارزش حقیقی دین اسلام سازگاری نداشت.

۳. بیکر

کارل هنریش بیکر، مستشرق آلمانی (۱۸۷۶۱۹۳۳)، در آمستردام و در خانواده‌ای آلمانی به دنیا آمد. پس از اتمام دوره متوسطه وارد رشته الاهیات دانشگاه لوزان شد و از آن‌جا به دانشگاه هایدلبرگ رفت و علاوه بر الاهیات به مطالعات انتقادی عهد قدیم مشغول شد. این مطالعات پلی شد كه او را به مطالعات ادیان و استشراق رساند. آشنایی وی با بیزولد^۱ تأثیر بسیاری در توجه بیکر به زبان عربی داشت.^۲ هارتمان^۳ نیز او را به مطالعه درباره شرق جدید تشویق کرد. بیکر موفق شد در