ديگر جنگ ها حضور داشت و در بدر ، جان فشانى ها كرد .
از خالد بن وليد نقل شده است كه گفت : ميان من و عمّار ، كلامى ردّ و بَدَل شد و من با او درشتگويى كردم . عمّار براى شكايت از من ، نزد پيامبر صلى الله عليه و آله رفت . خالد ، آمد و عمّار ، همچنان شكايت او را به پيامبر صلى الله عليه و آله مى كرد . خالد ، باز شروع به درشتگويى كرد و بيش از پيش ، درشتى نمود . پيامبر صلى الله عليه و آله حيرت زده و ساكت بود و چيزى نمى گفت . عمّار ، گريست و گفت : اى پيامبر خدا ! او را مى بينى ؟! پيامبر خدا ، سرش را بلند كرد و فرمود : «هر كه با عمّار ، دشمنى ورزد ، خدا با او دشمنى مى ورزد و هر كه عمّار را دشمن بدارد ، خداوند او را دشمن مى دارد» .
پيامبر خدا ، براى عمّار گواهى داد كه او ، همواره با حقّ است ، پاك و پاكيزه است ، آكنده از ايمان است و تأكيد فرمود كه آتش ، هرگز با او تماس پيدا نمى كند .
عمّار ، از جمله كسانى بود كه به خلافت ابو بكر ، اعتراض كردند . او در جنگ جمل ، شركت فعّال و چشمگيرى داشت و فرمانده سواره نظام سپاه امام عليه السلام بود. در جنگ صِفّين نيز فرماندهى پياده نظام كوفه و قاريان را به عهده داشت . عمّار به سال ۳۷ ق در صفّين به شهادت رسيد و بدين ترتيب ، پيشگويى بزرگ پيامبر خدا تحقّق يافت كه خطاب به عمّار ، فرموده بود : «تو را گروه متجاوز مى كشند» . وى ، در هنگام شهادتش ۹۳ سال داشت . .

ر . ك : رجال طوسى : ص ۴۳ ش ۳۱۱ و ص ۷۰ ش ۶۳۹ ، رجال البرقى : ص ۱ ـ ۲ و ۶۵.

عمرو بن حَمِق

عمرو بن حمق بن كاهن خزاعى ، از ياران بزرگوار پيامبر خدا و امير مؤمنان و امام حسن عليهماالسلام بود . او بعد از صلح حديبيه ، اسلام آورد و از پيامبر صلى الله عليه و آله حديث آموخت . او از آن جمله ياران با اخلاص بود كه پس از پيامبر خدا ، در كنار امير مؤمنان ايستادند . وى در جنگ هاى امير مؤمنان حضور داشت و در همه آنها با صلابت و پايدارى تمام ، شركت كرد . وفادارى او به امام على عليه السلام چندان بود كه امام عليه السلام به او فرمود : «كاش در سپاه من ، صد تن چون تو بودند!» .
عمرو ، از دوستان و همراهان حُجر بن عدى و از فريادگران بر ضدّ ستم اُمَويان بود ، به

على بن سالم جعفى

از او تنها در الدعوات ، راوندى (ص ۱۷۹ ح ۴۹۴) ياد شده است .

على بن مَهزيار

ابو الحسن على بن مهزيار اهوازى ، از ياران امام رضا ، امام جواد و امام هادى عليهم السلامبوده است . وى از سفيران ممدوح و شخصيتى پسنديده بود . در موثّق بودن روايت او سخنى نيست . وى اعتقادى درست داشت و راوىِ جليل القدرى است ؛ پُر روايت است و ثقه و صحيح . كشّى ، در ستايش و بزرگى و عبادت او ، اخبار فراوانى روايت كرده است . وى ، توقيعات و كتاب هاى مشهورى دارد . امام جواد عليه السلام براى او دعا كرده است .

ر . ك : رجال البرقى : ص ۵۴ و ۵۵ و ۵۸ ، رجال الطوسى : ص ۳۶۰ ش ۵۲۳۶ و ص ۳۷۶ ش ۵۵۶۸ و ص ۳۸۸ ش ۵۷۰۷.

على بن يقطين

على بن يقطين بن موسى بغدادى ، به سال ۱۲۴ ق ، در كوفه زاده شد . او از ياران امام كاظم عليه السلام و مورد وثوق ايشان بود و در نزد ايشان ، منزلت عظيم و جلالت قدر داشت . او در ميان شيعه ، مقام بلندى دارد . در ستايش و نيكى او اخبارى روايت شده است . وى ، با اجازه امام عليه السلام وزيرِ عبّاسيان شد و با استفاده از موقعيت خود ، برادران مؤمنش (شيعيان) را حمايت مى كرد . دعاى امام صادق عليه السلام در حقّ يقطين و فرزندانش ، شامل حال او بود . وى به سال ۱۸۲ ق ، در ايّام امام كاظم عليه السلام در بغداد ، از دنيا رفت .

ر . ك : رجال البرقى : ص ۴۸ ، اختيار معرفة الرجال : ص ۴۳۰ ، ش ۸۰۵ ـ ۸۲۴.

عمّار بن ياسر

ابو يقظان عمّار بن ياسر بن عامر مَذْحِجى ، از ياران پيامبر خدا و از ياران با اخلاص امير مؤمنان ، و چهارمين رُكن بود . مادر او سميّه ، نخستين كسى است كه در راه خدا شهيد شد .
عمّار ، از پيش گامان اهل ايمان بود كه در راه خدا شكنجه شد و به سرزمين حبشه ، هجرت كرد و به دو قبله ، نماز خواند . وى ، از مهاجران نخستين است . او در جنگ بدر و