خبر فوق را عبّاس بن على، از ابوسائب سلم بن جناده، از وكيع، از سفيان، از جعفر بن محمّد (امام صادق عليهالسلام) برايم حديث كردند.
مؤلّف گويد: و اين نظر موهوم است ؛ زيرا حسن در سال سوم هجرت متولّد شد و بدون هيچ اختلاف در سال ۵۱ هجرى وفات يافت، پس سنّ او چهل و هشت سال يا حدود آن مىشود.
و به جهت پرهيز از خارج شدن از بحث اصلى براى ما ممكن نشد كه قرينهاى بر زمان شهادتشان (روز، ماه، سال) در تاريخ بيابيم. پس به ذكر نام و انساب ايشان پرداخته و جريان كشته شدنشان را بيان مىداريم.
مسلم بن عقيل بن أبى طالب عليهالسلام
و او نخستين فرد از اصحاب حسين بن على عليهالسلام بود كه به شهادت رسيد، و در صفحات بعد، ماجرايش را بيان خواهيم كرد. مادر او اُمّ ولد (كنيز) بود، و به او «حليه» مىگفتند. عقيل، او را از شام ابتياع كرده بود و مسلم را برايش به دنيا آورد و از او نيز فرزندى به جاى نماند.
على بن الحسين، علىّ اكبر عليهالسلام كه هيچ فرزندى از او به جاى نماند
كنيهاش ابوالحسن بود و مادرش ليلى دختر ابومرّة بن عروة بن مسعود ثقفى و مادر ليلى، ميمونه دختر ابوسفيان، و مادر ميمونه، دختر ابوالعاص بن اميّه بود.
علىّ اكبر، نخستين فرد از بنى هاشم بود كه در واقعه كربلا به شهادت رسيد، و منظور معاويه آن جا كه پرسيد: چه كسى شايسته اين خلافت است؟ گفتند: شما و گفت: نه! شايستهترين فرد به اينخلافت، على بن الحسين بن على است، كه جدّش رسول خدا صلىاللهعليهوآله است؛ زيرا در او، شجاعت بنى هاشم، و سخاوت بنى اُميّه، و زيبايى قبيله ثقيف گرد آمده است».
