221
واقعه عاشورا(در منابع کهن)

گويد: حر، پيش روى ياران خويش رفت و گفت: «اى قوم! چرا يكى از اين چيزها را كه حسين به شما عرضه مى‏كند نمى‏پذيريد كه خدايتان از جنگ وى معاف دارد». گفتند: «اينك امير عمر بن سعد، با وى سخن كن». گويد: با وى سخنانى گفت همانند آنچه از پيش با وى گفته بود و نيز به ياران خويش گفته بود.

عمر گفت: «دلم مى‏خواست اگر راهى مى‏يافتم چنين مى‏كردم». حر گفت: «اى مردم كوفه! مادرتان عزادار شود و بگريد كه او را دعوت كرديد و چون بيامد، تسليمش كرديد. مى‏گفتيد خويشتن را براى دفاع از او به كشتن مى‏دهيد؛ امّا بر او تاخته‏ايد كه خونش بريزيد. خودش را بداشته‏ايد، گلويش را گرفته‏ايد و از همه سو در ميانش گرفته‏ايد و نمى‏گذاريد در ديار وسيع خدا برود تا ايمن شود و خاندانش نيز ايمن شوند. به دست شما چون اسير مانده كه براى خويش نه سودى تواند گرفت و دفع ضررى تواند كرد. وى را با زنانش و كودكان خردسالش و يارانش از آب روان فرات ـ كه يهودى و مجوسى و نصرانى مى‏نوشند، و خوك‏ها و سگان روستا در آن مى‏غلطند ـ ممنوع داشته‏ايد كه هم‏اكنون از تشنگى از پا در آمده‏اند. چه رفتار بدى با باقى‏ماندگان محمّد پيش گرفته‏ايد! اگر هم‏اكنون توبه نياريد و از اين رفتارتان دست برنداريد، خدا به روز تشنگى، آبتان ندهد».


واقعه عاشورا(در منابع کهن)
220

قال: نعم، يتوب اللّه‏ عليك، ويغفر لك، ما اسمك؟ قال: أنا الحرّ بن يزيد، قال: أنت الحرّ كما سمّتك اُمّك، أنت الحرّ إن شاء اللّه‏ في الدنيا والآخرة، انزل، قال: أنا لك فارساً خير منّي راجلاً، اُقاتلهم على فرسي ساعة، وإلى النزول ما يصير آخر أمري.

قال الحسين: فاصنع يرحمك اللّه‏ ما بدا لك.

فاستقدم أمام أصحابه، ثمّ قال: أيّها القوم، ألا تقبلون من حسين خصلة من هذه الخصال التي عَرضَ عليكم؛ فيعافيكم اللّه‏ مِن حربه وقتاله؟ قالوا: هذا الأمير عمر بن سعد فكلّمه، فكلّمه بمثل ما كلّمه به قبل، وبمثل ما كلّم به أصحابه، قال عمر: قد حرصت، لو وجدت إلى ذلك سبيلاً فعلت، فقال: يا أهل الكوفة، لاُمّكم الهبل والعبر إذ دعوتموه حتّى إذا أتاكم أسلمتموه، وزعمتم أنّكم قاتلو أنفسكم دونه، ثمّ عدوتم عليه لتقتلوه، أمسكتم بنفسه، وأخذتم بكظمه، وأحطتم به من كلّ جانب، فمنعتموه التوجّه في بلاد اللّه‏ العريضة حتّى يأمن و يأمن أهل بيته، وأصبح في أيديكم كالأسير لا يملك لنفسه نفعاً، ولا يدفع ضرّاً، وحلأتتموه و نساءه واُصَيْبيتَهُ وأصحابه عن ماء الفرات الجاري الذي يشربه اليهودي والمجوسي والنصراني، وتمرغ فيه خنازير السواد وكلابه، وها هم أولاء قد صرعهم العطش، بئسما خَلَفتم محمّداً في ذرّيّته! لا سقاكم اللّه‏ يوم الظمأ إن لم تتوبوا وتنزعوا عمّا أنتم عليه من يومكم هذا في ساعتكم هذه.

  • نام منبع :
    واقعه عاشورا(در منابع کهن)
    سایر پدیدآورندگان :
    جمعی از پژوهشگران پژوهشکده علوم و معارف حدیث
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1395
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 38760
صفحه از 1023
پرینت  ارسال به