395
بازشناسي منابع اصلي رجال شيعه

تأليفات كشّى

تمام مصادر اوّليه رجالى ، در شرح حال كشّى رحمه الله ، تنها عبارت : «له كتاب الرجال» را ذكر كرده اند و بدين ترتيب ، از وى جز آن ، تأليف ديگرى ثبت نشده است .
امّا [محقّق] كلباسى ، به استناد كلام نجاشى در شرح حال حسين بن اشكيب ، كشّى رحمه اللهرا داراى تأليفات متعدّد دانسته است . كلام نجاشى در شرح حال يادشده ، چنين است :
قال الكشّىّ فى رجال أبى محمّد : الحسين بن إشكيب المروزىّ المقيم بسمرقند و كشّ عالم متكلّم مؤلّف للكتب. ۱
آنچه به نظر مى رسد ، اين كه : برداشت [محقّق] كلباسى ، مبتنى بر آن است كه مراد از «كشّ» ، همان كشّى رحمه الله ، و دنباله كلام نيز توصيف كشّى باشد (يعنى در عبارت بالا ، «بسمرقند» ، پايان كلام كشّى محسوب شود) ، حال آن كه مراد از «كشّ» موجود در عبارت ، نام شهر است و ادامه كلام نيز توصيف حسين بن اِشكيب است (يعنى «و كشّ» ، ادامه كلام كشّى محسوب مى شود) .
شاهد بر اين ادّعا ، نقل همين عبارت در شرح حال حسين بن اِشكيب در رجال الطوسى ، بدون نقل از كشّى رحمه اللهاست . ۲
علاوه بر اين ، علاّمه حلّى نيز در شرح حال حسين بن اِشكيب ، تركيبى از عبارات مشايخ را آورده ، مى گويد :
الحسين بن إسكيب ۳ المروزىّ المقيم بسمرقند و كشّ ، من أصحاب أبى محمّد العسكرىّ عليه السلام ، ثقة ثقة ، ثبت ، عالم ، متكلّم ، مصنّف الكتب . له كتب ذكرناها فى كتابنا الكبير. ۴
اين عبارت ، از دو جهت ، ادّعاى [محقّق] كلباسى را باطل مى كند :
الف . بر اساس برداشت [محقّق] كلباسى از عبارت نجاشى ، عبارت مذكور ، كشّى رحمه اللهرا از اصحاب امام عسكرى عليه السلام معرّفى مى نمايد ، حال آن كه به طور قطع ، وى از اصحاب اين امام نبوده است .
ب . در اين عبارت ، «عالم ، متكلّم ، ...» ، به وضوح ، صفت حسين بن اِشكيب قرار گرفته است .
از آنچه گفته شد ، آشكار مى شود كه دليلى بر وجود تأليفات متعدّد براى كشّى رحمه الله ، وجود ندارد .

1. رجال النجاشى ، ص ۴۴ (ش ۸۸) .

2. رجال الطوسى ، ص ۳۹۸ (ش ۵۸۳۸) .

3. ضبط «إسكيب»، از غلط هاى كتاب يادشده است وعلاّمه حلّى در إيضاح الاشتباه (ص ۱۴۹، ش ۱۸۴)، به ضبط با «شين» آن، تصريح كرده است .

4. خلاصة الأقوال ، ص ۱۱۵ (ش ۲۸۲) .


بازشناسي منابع اصلي رجال شيعه
394

شاگردان كشّى

جلالت شأن كشّى و شهرت وى ، گواه بر اين مدّعاست كه او شاگردان بسيارى داشته است ؛ ليكن متأسّفانه از مصادر و منابع موجود ، فقط چهار تن از آنان قابل شناسايى اند كه عبارت اند از :
۱ . ابو القاسم جعفر بن محمّد بن قولويه (م ۳۶۸ق) .
نجاشى در شرح حال كشّى ، طريق خود را به كتاب او ، چنين مى آورد :
أخبرنا أحمد بن علىّ بن نوح و غيره ، عن عفر بن محمّد [بن قولويه] ، عنه بكتابه. ۱
از اين عبارت ، چنين استفاده مى شود كه نامبرده ، از شاگردان كشّى بوده است .
۲ . هارون بن موسى تَلّعُكبَرى (م ۳۸۵ق) .
شيخ طوسى در شرح حال كشّى در الفهرست ، طريق خود را به كتاب وى ، چنين ذكر مى كند :
أخبرنا به جماعة ، عن أبى محمّد التلّعكبرىّ ، عن محمّد بن عمر بن عبد العزيز أبى عمرو الكشّىّ. ۲
از اين عبارت نيز به وضوح استفاده مى شود كه تلّعكبرى ، از شاگردان كشّى بوده است .
۳ . حيدر بن محمّد بن نُعَيم سمرقندى .
شيخ طوسى در الفهرست و رجالش ، تصريح كرده كه او از راويان كشّى بوده است . ۳
۴ . جعفر بن احمد بخارى .
ابن حجر عسقلانى در لسان الميزان مى گويد :
جعفر بن أحمد البخارىّ ، راوية أبى عمرو الكشّىّ ، حمل عنه كتابه فى معرفة رجال الشيعة . قال ابن أبى طىّ : كان فاضلاً جليل القدر. ۴
بر اساس اين نقل ، او علاوه بر شاگرد كشّى بودن ، انتقال دهنده كتاب كشّى به طبقه پس از وى نيز بوده است .

1. رجال النجاشى ، ص ۳۷۲ (ش ۱۰۱۸) .

2. الفهرست ، ص ۳ و ۴ (ش ۶۱۵) .

3. الفهرست ، ص ۱۶۶ (ش ۲۵۹) ؛ رجال الطوسى ، ص ۴۲۰ و ۴۲۱ (ش ۶۰۷۳) .

4. لسان الميزان ، ج ۲ ، ص ۱۹۴ (ش ۱۹۸۴) .

  • نام منبع :
    بازشناسي منابع اصلي رجال شيعه
    سایر پدیدآورندگان :
    محمدکاظم رحمان‌ستایش و محمدرضا جدیدی نژاد
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    انتشارات دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1384
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 7552
صفحه از 569
پرینت  ارسال به