۱۰۵۹.الأمالى ، صدوق ـ به نقل از كعب الأحبار ـ :در كتاب هاى ما آمده است كه مردى از فرزندان محمّد ، پيامبر خدا ، كشته مى شود و عرق مركب هاى ياران او هنوز خشك نشده ، وارد بهشت مى شوند و حور العين را در آغوش مى كشند.

۱۰۶۰.امام زين العابدين عليه السلام :شبى كه پدرم در فرداى آن ، كشته شد ، من با او بودم . به يارانش فرمود : «از تاريكى شب ، استفاده كنيد و برويد ؛ چرا كه اين جماعت ، تنها مرا مى خواهند و اگر مرا بكشند ، به شما كارى نخواهند داشت . شما آزاديد كه برويد» .
ياران گفتند : نه ، به خدا سوگند . اين كار هرگز چنين اتّفاق نخواهد افتاد .
[ پدرم به آنان ] فرمود : «فردا شما نيز كشته خواهيد شد و يك نفر هم از شما جان به در نخواهد برد» .
گفتند : ستايش ، خداى را كه افتخار كشته شدن در ركاب تو را به ما ارزانى داشته است !
پدرم دعا كرد و به ايشان فرمود : «سرهايتان را بلند كنيد و بنگريد».
آنان شروع به نگريستن به جايگاه و منازل خويش در بهشت كردند ، و پدرم به ايشان مى فرمود: «فلانى! اين ، منزل توست . فلانى! اين ، قصر توست . فلانى! اين ، درجه توست» .
پس ، هر يك از ايشان ، سينه و چهره خويش را به استقبال نيزه ها و شمشيرها مى برد تا به جايگاه خويش در بهشت برسد.

۱۰۶۱.امام زين العابدين عليه السلام :چون كار بر حسين بن على عليه السلام سخت شد ، يكى از كسانى كه با ايشان بود ، به او نگريست ، ديد كه برخلاف آنان است ؛ زيرا هر چه كار بر آنان سخت تر مى شد ، رنگ از رخسارشان بر مى گشت ، و بدن هايشان به لرزه و قلب هايشان به تپش مى افتاد ، در حالى كه حسين عليه السلام و برخى از ياران خاصّش ، رنگشان روشن و اندام هايشان آرام مى شد و دل هايشان قرار بيشترى مى يافت . آنان به يكديگر مى گفتند : بنگريد كه از مرگ ، باكى ندارد !
حسين عليه السلام به ايشان فرمود : «شكيبا باشيد ، اى بزرگ زادگان ؛ چرا كه مرگ ، چيزى نيست ، جز پلى كه شما را از بدبختى و رنج به بهشت هاى پهناور و نعمت هاى جاويدان ، مى رسانَد . كدام يك از شما خوش ندارد كه از زندان به كاخ رود ؟ ! براى دشمنانتان هم مرگ نيست ، مگر همچون كسى كه از كاخى به زندان و شكنجه گاهى رود . پدرم از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله برايم نقل كرد كه : دنيا زندان مؤمن و بهشت كافر است ، و مرگ براى آنان ، پلى به سوى بهشت هايشان است و براى اينان ، پلى به سوى دوزخشان . من ، هرگز دروغ نگفته ام و به دروغگويى هم متّهم نشده ام» .

۱۰۵۹.الأمالي للصدوق عن كعب الأحبار :إِنَّ فِي كِتابِنا : أَنَّ رَجُلاً مِن وُلدِ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله يُقتَلُ ، وَلا يَجِفُّ عَرَقُ دَوابِّ أَصحابِهِ حَتّى يَدخُلُوا الجَنَّةَ ، فَيُعانِقُوا الحُورَ العِينَ . ^۱

۱۰۶۰.الإمام زين العابدين عليه السلام :كُنتُ مَعَ أَبِي اللَّيلَةَ الَّتِي قُتِلَ صَبِيحَتَها ، فَقالَ لِأَصحابِهِ : هذا اللَّيلَ فاتَّخِذُوهُ جَمَلاً فَإِنَّ القَومَ إِنَّما يُرِيدُونَنِي ، وَلَو قَتَلُونِي لَم يَلتَفِتُوا إِلَيكُم وَأَنتُم فِي حِلٍّ وَسَعَةٍ ، فَقالُوا : لا وَاللّهِ لا يَكُونُ هذا أَبَدا .
قالَ : إِنَّكُم تُقتَلُونَ غَدا كَذلِكَ لا يُفلَتُ مِنكُم رَجُلٌ .
قالُوا : اَلحَمدُ للّهِِ الَّذِي شَرَّفَنا بِالقَتلِ مَعَكَ . ثُمَّ دَعا وَقالَ لَهُم : اِرفَعُوا رُؤُوسَكُم وَانظُرُوا .
فَجَعَلُوا يَنظُرُونَ إِلى مَواضِعِهِم وَمَنازِلِهِم مِنَ الجَنَّةِ ، وَهُوَ يَقُولُ لَهُم :
هذا مَنزِلُك يَا فُلانُ ، وَهذا قَصرُكَ يا فُلانُ وَهذِهِ دَرَجَتُكَ يا فُلانُ ، فَكانَ الرَّجُلُ يَستَقبِلُ الرِّماحَ وَالسُّيُوفَ بِصَدرِهِ وَوَجهِهِ ، لِيَصِلَ إِلى مَنزِلِهِ مِنَ الجَنَّةِ . ^۲

۱۰۶۱.عنه عليه السلام :لَمّا اشتَدَّ الأَمرُ بِالحُسَينِ بنِ عَلِيِّ بنِ أَبِي طالِبٍ عليهماالسلام ، نَظَرَ إِلَيهِ مَن كانَ مَعَهُ فَإِذا هُوَ بِخِلافِهِم ، لِأَنَّهُم كُلَّما اشتَدَّ الأَمرُ تَغَيَّرَت أَلوانُهُم ، وَارتَعَدَت فَرائِصُهُم ^۳ ، وَوَجَبَت ^۴ قُلُوبُهُم ، وَكانَ الحُسَينُ عليه السلام وَبَعضُ مَن مَعَهُ مِن خَصائِصِهِ تُشرِقُ أَلوانُهُم وَتَهدَأُ جَوارِحُهُم ، وَتَسكُنُ نُفُوسُهُم . فَقالَ بَعضُهُم لِبَعضٍ : اُنظُرُوا لا يُبالِي بِالمَوتِ .
فَقالَ لَهُمُ الحُسَينُ عليه السلام : صَبرا بَنِي الكِرامِ ، فَما المَوتُ إِلّا قَنطَرَةٌ تَعبُرُ بِكُم عَنِ
البُؤسِ وَالضَّرّاءِ إِلَى الجِنانِ الواسِعَةِ وَالنَّعِيمِ الدّائِمَةِ ، فَأَيُّكُم يَكرَهُ أَن يَنتَقِلَ مِن سِجنٍ إِلى قَصرٍ ، وَما هُوَ لِأَعدائِكُم إِلَا كَمَن يَنتَقِلُ مِن قَصرٍ إِلى سِجنٍ وَعَذابٍ .
إِنَّ أَبِي حَدَّثَنِي ، عَن رَسُولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله : أَنَّ الدُّنيا سِجنُ المُؤمِنِ وَجَنَّةُ الكافِرِ ، وَالمَوتَ جِسرُ هؤُلاءِ إِلى جِنانِهِم ، وَجِسرُ هؤُلاءِ إِلى جَحِيمِهِم ، ما كَذَبتُ وَلا كُذِّبتُ . ^۵