فصل دوم: آفرينش بهشت
۲ / ۱
بهشت و دوزخ ، دو آفريده اند
قرآن
« و قطعا [پيامبر در معراج] بار ديگر هم او (جبرئيل) را ديد ، نزديك آخرين درخت سِدْر ، در همان جا كه بهشتِ مأواست » .
« به سوى آمرزشى از پروردگارتان و بهشتى كه پهنايش مانند پهناى آسمان و زمين است و براى كسانى آماده شده كه به خدا و پيامبرش ايمان آورده اند ، بر يكديگر سبقت بجوييد . اين ، فضل خداست كه به هر كس بخواهد ، آن را مى دهد و خدا داراى فضل بزرگ است » .
« و به سوى آمرزشى از پروردگارتان و بهشتى كه پهناى آن ، آسمان ها و زمين است و براى پرهيزگاران ، آماده شده ، بر يكديگر سبقت بجوييد » .
« و اگر [آنچه را گفتيم ،] نكرديد ـ و هرگز نمى توانيد كرد ـ ، از آن آتشى كه سوختِ آن ، مردمان و سنگ هايند و براى كافران ، آماده شده است ، بترسيد » .
« و [در آن روز ،] بهشت براى پرهيزگاران ، نزديك مى گردد و دوزخ براى گم راهان ، نمودار مى شود » .
ر . ك : آل عمران : آيه ۱۳۱ ، عنكبوت : آيه ۵۴ ، انفطار : آيه ۱۳ ـ ۱۶ ، معارج : آيه ۱۵ ـ ۱۷ .
