درآمد
واژه شناسى «جنّت»
واژه «جنّت» در لغت عرب ، از ريشه «جنن» ـ به معناى «ستر (پوشيدگى و حفاظ داشتن)» ـ ، همان باغ يا بستان است كه زمين آن ، به سبب تراكم بسيار درختان يا گل ها ، از ديده پوشيده مى ماند .
ابن فارس در اين باره مى گويد :
الجيم و النون أصل واحد وهو السترو التستر ... والجنة البستان وهو ذاك لأن الشجر بورقه يستر . ۱
جيم و نون ، يك ريشه است و آن ، پوشش و پوشاندن است ... و جنّت ، بوستان است و چنين بودنش ، براى اين است كه درختان ، با برگ هايشان [زمينى را ]مى پوشانند .
همچنين ، بستان و يا نخلستانى كه پيرامون آن ، محصور شده و درون آن از نظر ، پنهان است ، «جنّت» ناميده مى شود . ۲
برخى از لغت شناسان بر اين باورند كه واژه «جنّت» در كلام عرب ، جز به باغى كه در آن ، درخت هاى خرما و انگور باشند ، اطلاق نمى گردد و در غير اين صورت ، «حديقه» گفته مى شود . ۳
1.معجم مقاييس اللغة : ج ۱ ص ۴۲۱ ، ذيل «جَنّ» .
2.الزينة ، ابو حاتم رازى : ج ۲ ص ۱۹۶ ـ ۱۹۷ (به نقل از : دانش نامه جهان اسلام : ج ۱۱ ص ۱ «مَدخل جنت») .
3.ر . ك : لسان العرب : ج ۱۳ ص ۱۰۰ .
