فصل چهارم : تشويق به ياد كردن از جهنّم و پناه بردن از آن به خدا
۴ / ۱
ياد جهنّم
۷۴. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در باره آتش هر چه خواستيد، بگوييد؛ زيرا هر چه از آن بگوييد ، بازهم بدتر و سختتر از آن وجود دارد. ۱
۷۵. المطالب العالية ـ به نقل از عبد اللّه بن عمر ـ : از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله شنيدم كه مىفرمايد: «دو بزرگ را فراموش نكنيد» .
گفتيم: دو بزرگ چيست؟
فرمود: «بهشت و آتش» .
آن گاه ، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله [از دوزخ] گفت و گفت . سپس چندان گريست كه اشك از دو گوشه محاسنش جارى شد ـ يا آنها را تر كرد ـ . آن گاه فرمود: «سوگند به آن كه جان محمّد در دست اوست، اگر آنچه من در اين باره مىدانم ، شما نيز مىدانستيد ، سر به صحرا مىگذاشتيد و خاك بر سر خود مىريختيد» .
۷۶. المستدرك على الصحيحين ـ به نقل از سهل بن سعد ـ : ترس از آتش[ـِ دوزخ] ، وجود جوانى از انصار را فرا گرفت و هنگام يادكرد از دوزخ ، مىگريست . سرانجام ، اين حالت ، او را خانهنشين كرد. ماجرا را به پيامبر صلى الله عليه و آله گفتند و ايشان به خانهاش نزد او رفت. چون وارد خانه شد، آن جوان ايشان را در آغوش گرفت
و افتاد و مُرد.
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «برادرتان را آماده دفن كنيد ، كه ترس و وحشت ، جگر او را پاره پاره كرد» .
