۶۲. امام على عليه ‏السلام : بندگان خدا!... به پاداش خدا راغب باشيد و از عذابش بهراسيد.

۶۳. امام على عليه ‏السلام : از خدا، چنان كه سزاوار پروادارى است، پروا بداريد و در كسب خشنودىِ او بكوشيد، و از عذاب دردناكش ـ كه شما را از آن بر حذر داشته است ـ بپرهيزيد .

۶۴. امام على عليه ‏السلام : تمام همّت و تلاش خويش را براى رهايى از محلّ رنج و كيفر ، و نجات از جايگاه بلا و عذاب ، به كار بگمار .

۶۵. امام على عليه ‏السلام : بترسيد از آتشى كه بس پر جوش و خروش است، زبانه‏هايش سخت، و عذابش هماره نو.

۶۶. امام على عليه ‏السلام : بترسيد از آتشى كه ژرفايش ناپيدا ، گرمايش سخت و عذابش تازه است ! سرايى است كه در آن ، هيچ رحمى نيست ، هيچ دعا و فريادى شنيده نمى‏شود، و هيچ اندوهى گشاده نمى‏گردد.

۶۷. امام على عليه ‏السلام : بترسيد از آتشى كه گرمايش سخت است، و ژرفايش دور، زيورش آهن[ـِ تفته] است و نوشيدنى‏اش چركابه .

۶۸. امام على عليه ‏السلام ـ به عثمان بن حُنيف ـ : اى پسر حُنيف! از خدا بترس و به چند قُرص نانت بسنده كن تا از آتش ، رهايى يابى.

۶۹. امام على عليه ‏السلام : چه آيد بر سرِ كسى كه با گوش و چشم و زبان و دست و پا و فرج و شكم ، گناه نموده است، اگر خداوند ، او را نيامرزد و از [شدايدِ] آن روز ، بر وى رحم نياورد؟! زيرا چنين كسى [از سختى‏هاى آن روز] مى‏گذرد و ره‏سپار مرحله‏اى ديگر مى‏شود : ره‏سپار آتشى كه ژرفايش دور است و گرمايش سخت .
نوشيدنى‏اش چركابه ، عذابش نو به نو و گرزهايش آهنين است . عذابش فروكش نمى‏كند، و ساكنانش هرگز نمى‏ميرند. سرايى كه در آن ، هيچ رحمتى نيست و دعاى اهل آن ، هرگز شنيده [و اجابت] نمى‏شود.

۶۲. عنه عليه ‏السلام : عِبادَ اللّه‏ِ ! . . . اِرغَبوا في ثَوابِ اللّه‏ِ ، وَارهَبوا عَذابَهُ . ^۱

۶۳. عنه عليه ‏السلام : اِتَّقُوا اللّه‏َ حَقَّ تُقاتِهِ ، وَاسعَوا في مَرضاتِهِ ، وَاحذَروا ما حَذَّرَكُم مِن أليمِ عَذابِهِ . ^۲

۶۴. عنه عليه ‏السلام : اِجعَل كُلَّ هَمِّكَ وسَعيِكَ لِلخَلاصِ مِن مَحَلِّ الشَّقاءِ وَالعِقابِ ، وَالنَّجاةِ مِن مَقامِ البَلاءِ وَالعَذابِ . ^۳

۶۵. عنه عليه ‏السلام : احذَروا نارا لَجَبُها عَتيدٌ ، ولَهَبُها شَديدٌ ، وعَذابُها أبَداً جَديدٌ . ^۴

۶۶. عنه عليه ‏السلام : احذَروا نارا قَعرُها بَعيدٌ ، وحَرُّها شَديدٌ ، وعَذابُها جَديدٌ! دارٌ لَيسَ فيها رَحمَةٌ ، ولا تُسمَعُ فيها دَعوَةٌ ، ولا تُفَرَّجُ فيها كُربَةٌ . ^۵

۶۷. عنه عليه ‏السلام : اِتَّقوا نارَا حَرُّها شَديدٌ ، وقَعرُها بَعيدٌ ، وحِليَتُها حَديدٌ ، وشَرابُها صَديدٌ . ^۶

۶۸. عنه عليه ‏السلام : ـ لِعُثمانَ بنِ حُنَيفٍ ـ : اِتَّقِ اللّه‏ِ يَا بنَ حُنَيفٍ ، وَلتَكفُف ^۷ أقراصُكَ لِيَكونَ مِنَ النّارِ خَلاصُكَ . ^۸

۶۹. عنه عليه ‏السلام : كَيفَ مَن عَصى ^۹ بِالسَّمعِ وَالبَصَرِ وَاللِّسانِ وَاليَدِ وَالرِّجلِ وَالفَرْجِ وَالبَطنِ إن لَم يَغفِرِ اللّه‏ُ لَهُ ويَرحَمهُ مِن ذلِكَ اليَومِ ؟! لِأَنَّهُ يُقضى ويَصيرُ إلى غَيرِهِ ، إلى نارٍ قَعرُها
بَعيدٌ ، وحَرُّها شَديدٌ ، وشَرابُها صَديدٌ ، وعَذابُها جَديدٌ ، ومَقامِعُها حَديدٌ ، لا يَفتُرُ ^۱۰ عَذابُها ، ولا يَموتُ سُكّانُها ، دارٌ ليس فيها رَحمَةٌ ، ولا يُسمَعُ لِأَهلِها دَعوَةٌ . ^۱۱