۴۵. صحيح مسلم ـ به نقل از ابو هريره ـ : چون آيه «و خويشان نزديكت را هشدار ده» نازل شد، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله قريش را فرا خواند . چون آنان گرد آمدند ، پيامبر صلى الله عليه و آله ايشان را گروهى و تكتك ، مخاطب ساخت و فرمود: «اى فرزندان كعب بن لُؤَى! خويشتن را از آتش ، نجات دهيد. اى فرزندان مُرّة بن كعب! خويشتن را از آتش ، نجات دهيد. اى فرزندان عبد شمس! خويشتن را از آتش ، نجات دهيد. اى فرزندان عبد مناف! خويشتن را از آتش ، نجات دهيد. اى بنى هاشم! خويشتن را از آتش ، نجات دهيد. اى بنى عبد المطّلب! خويشتن را از آتش، نجات دهيد. اى فاطمه! خويشتن را از آتش ، نجات ده ؛ زيرا در برابر خدا ، از من براى شما كارى ساخته نيست، جز آن كه شما [با من] رشته خويشاوندى داريد و من به سبب آن [و براى پذيرايى] ، كام شما را تر خواهم كرد» . ۱
۴۶. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : چيزى را چون آتش[ـِ جهنّم] نديدهام كه گريزان از آن ، خفته باشد! و نه چونان بهشت كه جوينده آن ، خفته باشد!
۴۷. مسند ابن حنبل ـ به نقل از اَنَس ـ : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به جبرئيل عليه السلام فرمود: «از چه روست كه ميكائيل را هرگز خندان نديدهام؟» .
جبرئيل عليه السلام گفت: از زمانى كه آتش آفريده شد ، ميكائيل عليه السلام ديگر نخنديد .
۴۸. صحيح البخارى ـ به نقل از ابن عبّاس ـ : يك بار كه خورشيد گرفتگى رخ داد، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نماز خواند و سپس فرمود: «آتش[ـِ دوزخ] به من نمايانده شد و
من هرگز منظرهاى وحشتناكتر از [منظره ]امروز نديدهام» .