۱۳ / ۸
اُمية بن خلف ۱
۹۴۹. تفسير الفخر الرازى ـ به نقل از ابن عبّاس ، در باره آيه «و به آن [دوزخ] در نيايد ، مگر نگونبختترين مردم» ـ : در باره اميّة بن خلف و همتايان او كه محمّد صلى الله عليه و آله و پيامبران پيش از او را تكذيب كردند ، نازل شد .
۹۵۰. السيرة النبويّة ، ابن هشام : اميّة بن خلف بن وهب بن حذافة بن جُمَح ، هر گاه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله را مىديد ، به ايشان زخم زبان و پوزخند مىزد . پس خداوند متعال ، اين سوره را در باره او فرو فرستاد : «واى بر هر بدگوى عيبجويى ؛ همو كه مالى گرد آورد و برشمردش ! پندارد كه مالش او را جاويد كرده است ؛ ولى نه! قطعا در آتش خرد كننده فرو افكنده خواهد شد . و تو چه دانى كه آن آتشِ خرد كننده چيست؟ آتش افروخته خدا است . آتشى كه به دلها مىرسد ، در ستونهايى دراز ، [كه آنان را در ميان فرا مىگيرد]» .