۹۲۰. المعجم الأوسط ـ به نقل از جابر بن عبد اللّه‏ ـ : پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله فرمود: «مردمانى از امّت من ، به سبب گناهانشان عذاب مى‏شوند و تا زمانى كه خدا خواهد در آتش بمانند، خواهند ماند . مشركان ، زبان به سرزنش آنها مى‏گشايند و مى‏گويند: مى‏بينيم كه تصديق و ايمان شما [به خدا و پيامبر] كه بر سر آن با ما مخالفت مى‏ورزيديد، شما را سودى نبخشيده است!
پس خداوند ، هر يكتاپرستى را [كه در آتش است ،] از آن بيرون مى‏آورد» .
آن گاه ، پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله اين آيه را تلاوت فرمود: «چه بسا كسانى كه كافر شدند ، آرزو مى‏كنند كه كاش مسلمان بودند» .

۹۲۱. السنن الكبرى ـ به نقل از ابو سعيد خُدرى ـ : پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله فرمود : «پس از آن كه بهشتيان به بهشت رفتند و دوزخيان به آتش، خداوند عز و جل مى‏فرمايد: هر كه در دلش به وزن خردلى خوبى هست، او را بيرون آوريد .
پس آنها را كه از شدّت سوختگى ، زغال شده‏اند، بيرون مى‏آورند و در نهرى به نام "نهر زندگانى" مى‏اندازند . آنان در آن نهر ، مانند روييدنِ بذرهاى موجود در خس و خاشاك سيل ، شروع به روييدن مى‏كنند» .
پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله آن گاه فرمود : «آيا نديده‏ايد كه اين بذرها چگونه زرد و در هم پيچيده مى‏رويند ؟ [آزاد شدگان از آتش نيز همين گونه خواهند روييد]» .

۹۲۲. امام باقر عليه ‏السلام : پروردگار ـ تبارك و تعالى ـ مى‏فرمايد: «با رحمت من ، به بهشت برويد
و با بخشايش من ، از آتش رهايى يابيد» .

۹۲۰. المعجم الأوسط عن جابر بن عبد اللّه‏: قال رسول اللّه‏ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : إنَّ ناسا مِن أُمَّتي يُعَذَّبونَ بِذُنوبِهِم ، فَيَكونوا فِي النّارِ ماشاءَ اللّه‏ُ أن يَكونوا، ثُمَّ يُعَيِّرُهُم أهلُ الشِّركِ ، فَيَقولونَ : ما نَرى ما كُنتُم تُخالِفونّا فيهِ مِن تَصديقِكُم وإيمانِكُم نَفَعَكُم! فَلا يَبقى مُوَحِّدٌ إلّا أخرَجَهُ اللّه‏ُ .
ثُمَّ قَرَأَ رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : «رُّبَمَا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْ كَانُواْ مُسْلِمِينَ» ^۱ .

۹۲۱. السنن الكبرى عن أبي سعيد الخدري عن رسول اللّه‏ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : إذا دَخَلَ أهلُ الجَنَّةِ الجنّةَ وأهلُ النّارِ ، النّارَ يَقولُ اللّه‏ُ عز و جل : مَن كانَ في قَلبِهِ مِثقالُ خَردَلَةٍ مِن خَيرٍ فَأَخرِجوهُ . فَيُخرَجونَ قَدِ امتَحَشوا وعادوا حُمَما ، قالَ : فَيُلقَونَ في نَهرٍ يُقالُ لَهُ : «نَهَرُ الحَياةِ» ، قالَ : فَيَنبُتونَ فيهِ كَما تَنبُتُ الحَبَّةُ في حَميلِ السَّيلِ .
فَقالَ رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : ألَم تَرَوا أنَّها تَنبُتُ صَفراءَ مُلتَوِيَةً ؟! ^۲

۹۲۲. الإمام الباقر عليه ‏السلام : إنَّ الرَّبَّ ـ تَبارَكَ وتَعالى ـ يَقولُ : اُدخُلُوا الجَنَّةَ بِرَحمَتي ، وَانجوا مِنَ
النّارِ بِعَفوي. ^۳