۹۰۳. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : مرد بهشتى، در روز قيامت مى‏گويد: پروردگارا ! فلان بنده‏ات در دنيا جرعه‏اى آب به من نوشاند . پس شفاعت مرا در باره‏اش بپذير.
خداوند مى‏فرمايد: «برو و او را از آتش بيرون آور».
او مى‏رود و در آتش جستجو مى‏كند تا اين كه آن بنده را از آن جا بيرون مى‏آورد .

۹۰۴. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : آن كه در دلش به اندازه ذرّه‏اى ايمان باشد، از آتش خارج مى‏شود.

۹۰۵. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : كسى كه بگويد: «خدايى جز خداى يكتا نيست» و در دلش به وزن ذرّه‏اى ايمان وجود داشته باشد، [سرانجام] از آتش خارج مى‏شود.

۹۰۶. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : خداى عز و جل مى‏فرمايد: «هر كس را كه "لا إله إلّا اللّه‏" گفته و به اندازه ذرّه‏اى ايمان در دل او بوده است ، از آتش بيرون آوريد. هر كس را كه "لا إله إلّا اللّه‏" گفته يا مرا ياد كرده يا در جايى از من ترسيده [و گناه نكرده ]است ، از آتش بيرون آوريد».

۹۰۷. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : خداى عز و جل مى‏فرمايد: «هر كه را به اندازه دانه خردلى ايمان در دل اوست، از آتش بيرون آوريد» . سپس مى‏فرمايد: «به عزّت و جلالم سوگند ، كسى را كه يك ساعت از شب يا روزى را به من ايمان آورده است ، با كسى كه [هرگز ]به من ايمان نياورده است ، [در يك جايگاه] قرار نمى‏دهم».

۹۰۸. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : آن گاه كه بهشتيان به بهشت رفتند و دوزخيان به آتش، خداوند مى‏فرمايد: «كسى را كه در دلش به وزن دانه خردلى ايمان هست ، بيرون آوريد».
پس [برخى] در حالى كه سوخته‏اند و تبديل به زغال شده‏اند، بيرون آورده مى‏شوند و آنها را در «نهر زندگانى» مى‏افكنند كه بر اثر آن ، همان گونه خواهند روييد كه تخم‏هاى موجود در خس و خاشاكِ سيلاب مى‏رويند... . آيا نديده‏ايد كه اين تخم‏ها [چه سان] زرد و در هم پيچيده مى‏رويند ؟

۹۰۳. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : يَقولُ الرَّجُلُ مِن أهلِ الجَنَّةِ يَومَ القِيامَةِ : أي رَبِّ ! عَبدُكَ فُلانٌ سَقاني شَربَةً مِن ماءٍ فِي الدُّنيا ، فَشَفِّعني فيهِ . فَيَقولُ : اذهَب فَأَخرِجهُ مِنَ النّارِ . فَيَذهَبُ فَيَتَجَسَّسُ فِي النّارِ حَتّى يُخرِجَهُ مِنها. ^۱

۹۰۴. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : يَخرُجُ مِنَ النّارِ مَن كانَ في قَلبِهِ مِثقالُ ذَرَّةٍ مِنَ الإيمانِ . ^۲

۹۰۵. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : يَخرُجُ مِنَ النّارِ مَن قالَ : «لا إلهَ إلَا اللّه‏ُ» ، وكانَ في قَلبِهِ ما يَزِنُ ذَرَّةً مِن إيمانٍ . ^۳

۹۰۶. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : يَقولُ اللّه‏ُ عز و جل : أخرِجوا مِنَ النّارِ مَن قالَ : «لا إلهَ إلَا اللّه‏ُ» ، وفي قَلبِهِ مِثقالُ ذَرَّةٍ مِنَ الإيمانِ . أخرِجوا مِنَ النّارِ مَن قالَ : «لا إلهَ إلَا اللّه‏ُ» ، أو ذَكَرَني أو خافَني في مَقامٍ . ^۴

۹۰۷. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : يَقولُ اللّه‏ُ عز و جل : أخرِجوا مِنَ النّارِ مَن كانَ في قَلبِهِ مِقدارُ حَبَّةٍ مِن خَردَلٍ إيمانا. ثُمَّ يَقولُ : وعِزَّتي وجَلالي! لا أجعَلُ مَن آمَنَ بي ساعَةً مِن لَيلٍ أو نَهارٍ مَعَ مَن لَم يُؤمِن بي. ^۵

۹۰۸. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : إذا دَخَلَ أهلُ الجَنَّةِ الجَنَّةَ وأهلُ النّارِ النّارَ يَقولُ اللّه‏ُ : مَن كانَ في قَلبِهِ مِثقالُ
حَبَّةٍ مِن خَردَلٍ مِن إيمانٍ فَأَخرِجوهُ . فَيُخرَجونَ قَدِ امتَحَشوا وعادوا حُمَما، فَيُلقَونَ في نَهرِ الحَياةِ ، فَيَنبُتونَ كَما تَنبُتُ الحَبَّةُ في حَميلِ السَّيلِ ... ألَم تَرَوا أنَّها تَخرُجُ صَفراءَ مُلتَوِيَةً ؟! ^۶