۸۹۶. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سوگند به آن كه مرا به حق ، بشارت دهنده فرستاد، خداوند ، هيچ يكتاپرستى را هرگز [يا: براى هميشه و تا ابد] با آتش ، عذاب نمىكند . يكتاپرستان شفاعت مىكنند و شفاعتشان پذيرفته مىشود.
چون روز رستاخيز شود ، خداوند ـ تبارك و تعالى ـ دستور مىدهد گروهى را كه در دنيا كردارهايشان بد بوده است ، به آتش ببرند. آنان مىگويند : پروردگارا ! چگونه ما را به آتش مىبرى ، حال آن كه ما در دنيا تو را يكتا مىدانستيم؟ و چگونه زبانهاى ما را با آتش مىسوزانى ، در حالى كه در دنيا از يكتايىِ تو سخن گفتهاند؟ و چگونه دلهاى ما را مىسوزانى ، حال آن كه به اين كه خدايى جز تو نيست ، ايمان داشتهاند؟ يا چگونه چهرههاى ما را مىسوزانى ، در حالى كه آنها را براى تو بر خاك مىنهاديم؟ يا چگونه دستهايمان را مىسوزانى ، در حالى كه آنها را به دعا ، به سوى تو بر مىداشتيم؟
پس خداوند عز و جل مىفرمايد: «بندگان من! كردارهاى شما در دنيا بد بود و سزاى شما آتش جهنّم است».
مىگويند : پروردگارا ! بخشايش تو بزرگتر است يا خطاى ما؟
خداى ـ تبارك و تعالى ـ مىفرمايد: «البتّه كه بخشايش من» .
مىگويند : رحمت تو پهناورتر است يا گناهان ما؟
خداوند عز و جل مىفرمايد: «البتّه كه رحمت من» .
مىگويند : اقرار ما به يكتايىِ تو ، بزرگتر است يا گناهانمان؟
خداى متعال مىفرمايد: «البتّه كه اقرار شما به يكتايىِ من» .
مىگويند : پروردگارا ! پس بخشايش و رحمت تو كه همه چيز را در بر گرفته است ، بايد ما را نيز در بر بگيرد .
خداوند عز و جل مىفرمايد: «فرشتگان من! به عزّت و جلالم سوگند ، هيچ مخلوقى نيافريدم كه نزد من ، محبوبتر از كسانى باشد كه به يكتايىِ من و اين كه خدايى جز من نيست ، اقرار داشته باشند، و بر من است كه اهل توحيدم را به آتش نبرم . اى بندگان من! به بهشت وارد شويد» .
