۸۷۷. امام على عليه السلام : معصيتكاران براى هميشه در آتش مىمانند . پاهاى آنان را مىبندند و دستهايشان را به گردن در غُل مىكنند و پيراهنهاى قطران بر تن آنان مىپوشانند و جامههايى از آتش برايشان بريده مىشود و در عذابى هستند كه بسيار داغ است و در آتشى جاى دارند كه بر اهل خود ، فروبسته است و هرگز از هم باز نمىشود، و هيچ گاه بادى بر آنان نمىوزد و تا ابد ، اندوهشان برطرف نمىشود و عذاب ، ابدى و سخت است و كيفر ، هميشگى و تازه . نه خانه از بين رفتنى است كه نابود شود و نه عمر دوزخيان بهسرآمدنى است !
۸۷۸. امام على عليه السلام : وارد شوندگان به آتش ، تا ابد در عذاباند .
۸۷۹. امام على عليه السلام : وارد شونده به آتش ، تا ابد در رنج است.
۸۸۰. امام على عليه السلام ـ در دعاى معروف به دعاى كميل ـ : يقين دارم كه اگر نبود كه حكم كردهاى تا منكِرانِ تو عذاب شوند و عنادورزان با تو ، [در آتش] جاودانه بمانند، بى گمان ، تمام آتش [جهنّم] را سرد و بىگزند مىساختى و هيچ كس را در آن، جا و مكانى نبود ؛ امّا تو ـ كه نامهايت پاك اند ـ ، سوگند ياد كردهاى كه آن را از كافرانِ جن و انس ، آكنده سازى و عنادورزان را در آن ، جاودانه دارى، و تو كه ـ ثنايت بزرگ است و از سر بخشندگى ، بى دريغ ، نعمت ارزانى داشتهاى ـ ، خود فرمودهاى: «آيا آن كه مؤمن است ، همانند كسى است كه [بىايمان و] نافرمان است؟! يكسان نيستند» .
۸۸۱. امام صادق عليه السلام : خداى ـ تبارك و تعالى ـ مؤمن را كه وعده بهشت داده شده است، به آتش در نمىآورد و كافر را كه به او وعده آتش و جاودانگى در آن داده است ، از آتش بيرون نمىبرد.
