۸۶۳. منية المُريد : پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله فرمود : «از جُبّ الخِزْى (چاهِ رسوايى و خوارى) به خدا پناه ببريد» .
گفته شد: آن چيست، اى پيامبر خدا؟
فرمود: «درّه‏اى است در جهنّم كه براى رياكاران ، آماده شده است» .

۸۶۴. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : جبرئيل با رخسارى رنگ برگشته نزد من آمد. گفتم: اى جبرئيل ! چه شده است كه تو را رنگ برگشته مى‏بينم؟
گفت: به آتش نگريستم . درّه‏اى را در جهنّم ديدم كه مى‏جوشد. گفتم: اى مالك! اين براى چه كسانى است؟
گفت: براى سه دسته: احتكار كنندگان، دائم الخمرها و جاكش‏ها.

۸۶۵. جامع الأخبار ـ به نقل از انس بن مالك ـ : پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله فرمود : «در جهنّم ، درّه‏اى است كه دوزخيان ، روزى هفتاد هزار بار از آن [به درگاه خدا] فريادخواهى مى‏كنند . در آن درّه ، اتاقى از آتش است و در آن اتاق ، چاهى از آتش و در آن چاه ، صندوقى از آتش و در آن صندوق ، مارى هزار سر است كه در هر سرى ، هزار دهان و در هر دهانى ، ده هزار نيش و هر نيشى هزار گز است» .
گفتم : اى پيامبر خدا ! اين عذاب براى چه كسى است؟
فرمود: «براى قرآن‏دانى است كه شراب بنوشد» .

۸۶۶. الكافى ـ به نقل از سدير ـ : امام باقر عليه ‏السلام فرمود : «روز قيامت، شرابخوار را در حالى مى‏آورند كه رويش سياه و زبانش آويزان است و آب دهانش بر سينه‏اش كش كرده است ، و بر خداوند عز و جل است كه از زرداب دوزخيان به او بنوشاند» يا فرمود: «از چاه زرداب» .
گفتم : چاه زرداب چيست؟
فرمود: «چاهى است كه زردابِ [فرج] روسپيان ، در آن مى‏ريزد» .

۸۶۳. منية المريد عن رسول اللّه‏ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : اِستَعيذوا بِاللّه‏ِ مِن «جُبِّ الخِزيِ» . قيلَ : وما هُوَ يا رَسولَ اللّه‏ِ ؟ قالَ : وادٍ في جَهَنَّمَ اُعِدَّ لِلمُرائينَ . ^۱

۸۶۴. رسول اللّه‏ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : جاءَني جَبرَئيلُ مُتَغَيَّرَ اللَّونِ ، فَقُلتُ : يا جَبرَئيلُ ، ما لي أراكَ مُتَغَيِّرَ اللَّونِ ؟ قالَ : اطَّلَعتُ فِي النّارِ فَرَأَيتُ وادِيا في جَهَنَّمَ يَغلي ، فَقُلتُ : يا مالِكُ ، لِمَن هذا؟ فَقالَ : لِثَلاثِ نَفَرٍ : لِلمُحتَكِرينَ ، وَالمُدمِنينَ عَلَى الخَمرِ ، وَالقَوّادينَ . ^۲

۸۶۵. جامع الأخبار عن أنس : قالَ رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : إنَّ في جَهَنَّمَ لَوَادِيا يَستَغيثُ مِنهُ أهلُ النّارِ كُلَّ يَومٍ سَبعينَ ألفَ مَرّةٍ ، وفي ذلِكَ الوادي بَيتٌ مِن نارٍ ، وفي ذلِكَ البَيتِ جُبٌّ مِن نارٍ ، وفي ذلِكَ الجُبِّ تابوتٌ مِن نارٍ ، وفي ذلِكَ التّابوتِ حَيَّةٌ لَها ألفُ رَأسٍ ، في كُلِّ رَأسٍ ألفُ فَمٍ ، في كُلِّ فَمٍ عَشَرَةُ آلافِ نابٍ ، وكُلُّ نابٍ ألفُ ذِراعٍ .
قالَ أنَسٌ : قُلتُ : يا رَسولَ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ، لِمَن يَكونُ هذَا العَذابُ؟ قالَ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : لِشارِبِ الخَمرِ مِن حَمَلَةِ القُرآنَ . ^۳

۸۶۶. الكافي عن سدير عن الإمام الباقر عليه ‏السلام : يُؤتى شارِبُ الخَمرِ يَومَ القِيامَةِ مُسوَدّا وَجهُهُ ، مُدلَعا لِسانُهُ ، يَسيلُ لُعابُهُ عَلى صَدرِهِ ، وحَقٌّ عَلَى اللّه‏ِ عز و جل أن يَسقِيَهُ مِن طينَةِ خَبالٍ ـ أو قالَ : مِن بِئرِ خَبالٍ ـ ، قُلتُ : وما بِئرُ خَبالٍ ؟ قالَ : بِئرٌ يَسيلُ فيها صَديدُ الزُّناةِ . ^۴