۸۰۲. امام باقر عليه ‏السلام : پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله در شبى كه به آسمان برده شد، بر هر مخلوقى از مخلوقات خدا كه مى‏گذشت ، خوش‏رويى و مهربانى و شادمانى را در او مى‏ديد، تا آن كه بر مخلوقى از مخلوقات خدا گذشت ؛ ولى آن مخلوق به پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله توجّه نكرد و چيزى به ايشان نگفت .
پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله او را اخم‏كرده و ترش‏رو ديد . به جبرئيل فرمود : «اى جبرئيل ! من بر هر مخلوقى از مخلوقات خدا كه گذشتم ، او را خوش‏رو و مهربان و شادمان ديدم ، بجز اين يكى . مگر او كيست؟» .
جبرئيل گفت: او مالك، دوزخبان است. پروردگارش او را اين گونه آفريده است.
پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله فرمود: «دوست دارم از او بخواهى آتش را به من نشان دهد» .
جبرئيل به مالك گفت: اين ، محمّد پيامبر خداست و از من خواسته كه از تو بخواهم آتش را به او نشان دهى.
مالك، تنوره‏اى از آن را براى پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله بيرون آورد و ايشان آن را ديد . پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله از آن پس ، تا زمانى كه خداوند عز و جل جانش را ستاند ، لبانش به خنده باز نشد.

۸۰۳. سنن الترمذى ـ به نقل از جابر بن عبد اللّه‏ ـ : مردمى از يهود به مردمانى از ياران پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله گفتند: آيا پيامبر شما مى‏داند شمار نگهبانان جهنّم ، چند تاست؟
گفتند: نمى‏دانيم . بايد از پيامبرمان بپرسيم... .
پس، خدمت پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله آمدند و گفتند: اى ابو القاسم ! شمار نگهبانان جهنّم ، چند تاست؟
فرمود: «اين تعداد و اين تعداد»، و با دست ، يك ده تا و يك نُه تا [و مجموعا نوزده تا] را نشان داد .

۸۰۴. البعث و النشور ـ به نقل از براء بن عازب ـ : گروهى يهودى از مردى از ياران پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله در باره نگهبانان جهنّم پرسيدند .
گفت: خدا و پيامبرش داناترند . و نزد پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله آمد و به ايشان خبر داد . پس،
اين آيه نازل شد: «بر آن ، نوزده [نگهبان] است» .

۸۰۲. الإمام الباقر عليه ‏السلام : إنَّ رَسولَ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله حَيثُ اُسرِيَ بِهِ إلَى السَّماءِ لَم يَمُرَّ بِخَلقٍ مِن خَلقِ اللّه‏ِ إلّا رَأى مِنهُ ما يُحِبُّ مِنَ البِشرِ وَاللُّطفِ وَالسُّرورِ بِهِ ، حَتّى مَرَّ بِخَلقٍ مِن خَلقِ اللّه‏ِ ، فَلَم يَلتَفِت إلَيهِ ولَم يَقُل لَهُ شَيئا ، فَوَجَدَهُ قاطِبا عابِسا ، فَقالَ : يا جَبرَئيلُ ! ما مَرَرتُ بِخَلقٍ مِن خَلقِ اللّه‏ِ إلّا رَأَيتُ البِشرَ وَاللُّطفَ وَالسُّرورَ مِنهُ إلّا هذا ، فَمَن هذا؟ قالَ : هذا مالِكٌ خازِنُ النّارِ ، وهكَذا خَلَقَهُ رَبُّهُ ، قالَ : فَإِنّي اُحِبُّ أن تَطلُبَ إلَيهِ أن يُرِيَنِي النّارَ ، فَقالَ لَهُ جَبرَئيلُ : إنَّ هذا مُحَمَّدا رَسولُ اللّه‏ِ ، وقَد سَأَلَني أن أطلُبَ إلَيكَ أن تُرِيَهُ النّارَ ، قالَ : فَأَخَرجَ لَهُ عُنُقا مِنها فَرَآها ، فَمَا افتَرَّ ^۱ ضاحِكا حَتّى قَبَضَهُ اللّه‏ُ عز و جل . ^۲

۸۰۳. سنن الترمذي عن جابر بن عبد اللّه‏ : قالَ ناسٌ مِنَ اليَهودِ لِأُناسٍ مِن أصحابِ النَّبِيِّ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : هَل يَعلَمُ نَبِيُّكُم كَم عَدَدُ خَزَنَةِ جَهَنَّمَ؟ قالوا : لا نَدري حَتّى نَسألَ نَبِيَّنا ... فَلَمّا جاؤوا قالوا : يا أبَا القاسِمِ ، كَم عَدَدُ خَزَنَةِ جَهَنَّمَ ؟ قالَ : هكَذا ، وهكَذا ـ في مَرَّةٍ عَشَرَةٌ ، وفي مَرَّةٍ تِسعٌ ـ . ^۳

۸۰۴. البعث والنشور عن البراء بن عازب : إنَّ رَهطا مِنَ اليَهودِ سَأَلوا رَجُلاً مِن أصحابِ النَّبِيِّ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله عَن خَزَنَةِ جَهَنَّمَ ، قالَ : اللّه‏ُ ورَسولُهُ أعلَمُ ، فَجاءَ الرَّجُلُ فَأَخبَرَ النَّبِيَّ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ،
فَنَزَلَت عَلَيهِ : «عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ» ^۴ . ^۵