۷۸۷. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ـ در باره آيه : «و هيچ كس از شما نيست ، مگر اين كه وارد آن مى‏شود» ـ : مردم [به دوزخ] وارد مى‏شوند و سپس بر وفق كردارهايشان ، از آن خارج مى‏شوند: يكى چون برق جهان، يكى چون باد، يكى چون اسبِ تازان، يكى چون اشترسوار، يكى چون مردِ دوان، و يكى قدم‏زنان.

۷۸۸. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : هر گاه خداى عز و جل يكتاپرستان را به درون آتش ببرد ، ايشان را در آن مى‏ميراند و هنگامى كه خواست آنان را از آتش بيرون ببرد ، همان لحظه درد عذاب را به ايشان مى‏رساند.

۷۸۹. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : خداوند، يكتاپرستان را به اندازه كاستىِ ايمانشان در دوزخ ، عذاب مى‏كند . سپس آنان را به بهشت مى‏برد كه به سبب ايمانشان در آن ، جاويدان و هميشگى مى‏مانند.

۷۹۰. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : خداى عز و جل فرمود: «... هيچ بنده‏اى نيست كه بخواهم او را به برزخ ببَرَم ، مگر آن كه تن او را سالم نگه مى‏دارم. اگر با اين كار ، طلبش از من تمام [و تسويه حساب] شد [كه هيچ] ، و گر نه ترس او را از حكومت به ايمنى مبدّل مى‏كنم . و اگر با اين كار طلبش از من تمام شد [كه هيچ] ، و گر نه روزى‏اش را بر او گشايش مى‏بخشم . و اگر با اين كار ، طلبش از من تمام شد [كه هيچ] ، و گر نه مرگش را بر او آسان مى‏گردانم تا وقتى نزد من مى‏آيد ، هيچ كردار نيكى نزد من نداشته باشد و سپس او را به آتش مى‏برم» .

۷۹۱. امام صادق عليه ‏السلام ـ در باره اين سخن خداى متعال : «و هيچ كس از شما نيست ، مگر اين كه در آن وارد مى‏شود» ـ : مگر نشنيده‏اى كه شخص مى‏گويد: «بر آب فلان قبيله
وارد شديم»؟ ! يعنى به آن رسيديم ، نه اين كه داخل آب شديم.

۷۸۷. رسول اللّه‏ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ـ في قَولِ اللّه‏ِ عز و جل : «وَ إِن مِّنكُمْ إلَّا وَارِدُهَا» ـ : يَرِدُ النّاسُ النّارَ ، ثُمَّ يَصدُرونَ مِنها بِأَعمالِهِم ؛ فَأَوَّلُهُم كَلَمحِ البَرقِ ، ثُمَّ كَالرّيحِ ، ثُمَّ كَحُضْرِ ^۱ الفَرَسِ ، ثُمَّ كَالرّاكِبِ في رِجلِهِ ^۲ ، ثُمَّ كَشَدِّ ^۳ الرَّجُلِ ، ثُمَّ كَمَشيِهِ . ^۴

۷۸۸. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : إذا أدخَلَ اللّه‏ُ عز و جل المُوَحِّدينَ النّارَ أماتَهُمُ اللّه‏ُ فيها ، فَإِذا أرادَ أن يُخرِجَهُم مِنها أمَسَّهُم ألَمَ العَذابِ تِلكَ السّاعَةَ . ^۵

۷۸۹. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : إنَّ اللّه‏َ يُعَذِّبُ المُوَحِّدينَ في جَهَنَّمَ بِقَدرِ نُقصانِ إيمانِهِم ، ثُمَّ يَرُدُّهُم إلَى الجَنَّةِ خُلودا دائِما بِإيمانِهِم . ^۶

۷۹۰. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : قالَ اللّه‏ُ عز و جل : ... ما مِن عَبدٍ أُريدُ أن اُدخِلَهُ النّارَ إلّا صَحَّحتُ لَهُ جِسمَهُ ، فَإِن كانَ ذلِكَ تَماما لِطَلِبَتِهِ عِندي وإلّا آمَنتُ خَوفَهُ مِن سُلطانِهِ ، فَإِن كانَ ذلِكَ تَماما لِطَلِبَتِهِ عِندي وإلّا وَسَّعتُ عَلَيهِ في رِزقِهِ ، فَإِن كانَ ذلِكَ تَماما لِطَلِبَتِهِ عِندي وإلّا هَوَّنتُ عَلَيهِ مَوتَهُ حَتّى يَأتِيَني ولا حَسَنَةَ لَهُ عِندي ، ثُمَّ اُدخِلُهُ النّارَ . ^۷

۷۹۱. الإمام الصادق عليه ‏السلام ـ في قَولِهِ تَعالى : «وَ إِن مِّنكُمْ إلَّا وَارِدُهَا» ـ : أما تَسمَعُ الرَّجُلَ
يَقولُ : وَرَدنا ماءَ بَني فُلانٍ؟ فَهُوَ الوِردُ ولَم يَدخُلهُ . ^۸