۱۱ / ۳۹
مواسات و همدردى با برابر مؤمن
۷۵۶. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اى بندگان خدا! از خداوند در گزاردن نمازهاى واجب و پرداخت زكاتهاى لازم ، فرمان ببريد و پس از آن، با به جا آوردن طاعتهاى مستحبّى ، خود را به خدا نزديك سازيد؛ زيرا خداوند براى آنها پاداشهاى بزرگ مىدهد. سوگند به آن كه مرا به حقْ پيامبر كرد ، ۱ در روز قيامت ، بندهاى از بندگان خدا در مَوقفى ۲ [از مواقف قيامت] مىايستد و شعلهاى از آتش كه بزرگتر از همه كوههاى دنياست ، به طرفش رها مىشود ، در حالى كه هيچ حايلى ميان او و آن شعله نيست . در همين هنگام كه حيرت و درماندگى ، او را فرا گرفته است، ناگهان گِرده نان يا حبّهاى كه با آن برادر مؤمنى را مهمان و با وى مواسات و همدردى كرده است ، پروازكنان از بالا مىرسد و نزديك او فرود مىآيد و به صورت بزرگترين كوه عالم در مىآيد و گرداگرد او را مىگيرد و چنان مانع آن شعله از [برخورد با ]او مىشود كه چيزى از گرما و دود آن ، به وى نمىرسد ، تا آن كه وارد بهشت مىشود.
۱۱ / ۴۰
هموار ساختن راه مكّه
۷۵۷. امام صادق عليه السلام : هر كس يك شىء مزاحم را از راه مكّه كنار بزند، خداوند برايش يك ثواب مىنويسد، و خدا كسى را كه برايش ثواب بنويسد ، عذاب نمىكند.
۱۱ / ۴۱
نيكى كردن
۷۵۸. امام صادق عليه السلام : در روز قيامت، مردى ـ كه امر شده او را به دوزخ ببرند ، در حالى كه
فرشته او را مىبَرَد ـ ، از كنار فردى مؤمن از شما مىگذرد كه در دنيا به آن مؤمن نيكى كرده است . پس به آن مؤمن مىگويد: فلانى! كمكم كن. من در دنيا به تو نيكى مىكردم و در خواستهاى كه از من داشتى ، كمكت مىنمودم. پس آيا امروز مىتوانى جبران كنى؟
مؤمن ، به فرشته مأمور بُردن مىگويد: رهايش كن.
خدا سخن آن مؤمن را مىشنود و به فرشته دستور مىدهد كه گفته مؤمن را اجرا كند و آن كس را رها سازد.
