۶۵۲. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : ديشب ، چيزهاى شگفتى ديدم... . ديدم كه مردى از امّتم در آتش افتاد ؛ امّا اشكهايش كه از ترس خدا گريسته بود ، آمدند و او را از آن ، بيرون كشيدند .
۶۵۳. امام زين العابدين عليه السلام : معبودا ! آيا چشمان مرا كه از ترس تو گريان بودهاند ، به آتش مىسوزانى؟!
۶۵۴. امام باقر عليه السلام : آن گاه كه خداى عز و جل با موسى بن عمران عليه السلام سخن گفت، موسى گفت : ... معبودا ! پاداش كسى كه چشمانش از ترس تو اشك بريزند، چيست؟
فرمود: «اى موسى ! چهره او را از گرماى آتش ، در امان مىدارم» .
۶۵۵. امام صادق عليه السلام : هيچ چشمى نيست ، مگر آن كه در روز قيامت ، گريان است ، بجز چشمى كه از خوف خدا گريسته باشد، و هيچ چشمى از ترس خداوند عز و جل اشكبار نگشت ، مگر آن كه خداوند عز و جل ، بقيّه بدن او را نيز بر آتش ، حرام كرد، و اگر اشكش بر رُخسارش سرازير شود ، هرگز گرد زبونى و خوارى ، بر آن رُخ نمىنشيند .
هر چيزى [و عملى از اعمال انسان] پيمانه و وزنى دارد، مگر اشك؛ چرا كه خداوند عز و جل با اندكِ آن ، درياهاى آتش را خاموش مىسازد، و اگر در ميان امّتى يك بنده [از خوف خدا ]بگِريد ، خداوند عز و جل به واسطه گريه آن بنده ، بر آن امّت ، رحم مىآورد .
