۶۱۱. الكافى ـ به نقل از زُراره ـ : به امام باقر عليه السلام گفتم : مؤمن به آتش مىرود؟ فرمود: «به خدا ، نه !» .
۶۱۲. امام صادق عليه السلام : به سبب كامل شدن ايمان، مؤمنان به بهشت مىروند، و به سبب فزونى ايمان[ـِ يكى بر ديگرى] ، درجات مؤمنان در نزد خدا ، متفاوت مىشود، و به سبب كاسته شدن ايمان، كوتاهى كنندگان ، به آتش مىروند .
۶۱۳. التوحيد ـ به نقل از ابو بصير ، از امام صادق عليه السلام در باره اين سخن خداوند عز و جل : «او اهل پرهيزگارى و اهل آمرزش است» ـ : خداوند ـ تبارك و تعالى ـ مىفرمايد: «من ، سزاوار آنم كه از من ، پروا داشته شود و بندهام چيزى را شريك من نگردانَد . من سزاوار آنم كه اگر بندهام ، چيزى را شريك من قرار ندهد، او را به بهشت در آورم» .
خداوند ـ تبارك و تعالى ـ ، به فرّ و شكوه خويش ، سوگند ياد كرده است كه يكتاپرستانش را هرگز با آتش ، عذاب نكند.
۶۱۴. امام صادق عليه السلام : خداوند ـ تبارك و تعالى ـ ، پيكرهاى يكتاپرستان را بر آتش ، حرام كرده است .
۶۱۵. امام صادق عليه السلام ـ آن گاه كه از ايشان پرسيدند: چرا مؤمن، مؤمن ناميده شده است؟ ـ : چون خداوند ، نامى از نامهاى خود را براى مؤمن بر گرفت و او را مؤمن ناميد . به اين دليل مؤمن ناميده شده كه از عذاب خداوند متعال ، در امان است .
۶۱۶. كتاب من لايحضره الفقيه ـ به نقل از ابو هاشم جعفرى ـ : من به شدّت ، دچار تنگدستى شدم . پس نزد امام هادى عليه السلام رفتم. مرا به حضور پذيرفت . چون
نشستم ، فرمود: «اى ابو هاشم ! شُكر كدام يك از نعمتهاى خداوند عز و جل را مىخواهى به جا بياورى؟» .
من ، زبانم بند آمد ( / خجالت كشيدم) و ندانستم كه به ايشان ، چه بگويم. امام عليه السلام ، خود شروع كرد و فرمود: «به تو ، ايمان روزى نمود و به سبب آن ، بدنت را بر آتش ، حرام ساخت» .
