۵۷۱. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه دستهاند كه خداوند ، در روز قيامت ، با آنان سخن نمىگويد و بر پاكىشان گواهى نمىدهد و برايشان عذابى دردناك است : مردى كه در راه [عبور مردم ، چاه] آبى داشته باشد و اجازه ندهد كه در راه ماندگان ، از اضافه آن آب ۱ ، استفاده كنند ؛ و مردى كه با پيشوايى بيعت كند و بيعت او ، جز براى دنيايش نباشد ، به طورى كه اگر آنچه را مىخواهد ، به او بدهد ، به بيعتش با او وفا كند ، و گر نه وفا نكند ؛ و مردى كه بعد از ظهر ، كالايى را به مردى بفروشد و سوگند بخورد كه [صبحْ] آن را به فلان و بَهمان مبلغ خريده است ، و خريدار هم قبول كند و كالا را بخرد ، در حالى كه دروغ گفته باشد .
۵۷۲. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سه دستهاند كه خداوند ، در روز قيامت ، با آنان سخن نمىگويد و بر پاكى آنها گواهى نمىدهد و برايشان عذابى دردناك است : كسى كه از روى تكبّر ، دامنكشان راه برود ؛ كسى كه از كالاى خود ، به دروغ ، تعريف كند ؛ و مردى كه در روى تو اظهار يكرنگى كند و پشتِ سر ، دلش آكَنده از ناخالصى [نسبت به تو] باشد .
۵۷۳. صحيح مسلم ـ به نقل از ابو ذر ـ : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله سه مرتبه فرمود : «سه دستهاند كه خداوند ، در روز قيامت ، به آنان نمىنگرد و بر پاكىشان گواهى نمىدهد و برايشان عذابى دردناك است» .
گفتـ[ـم] ذر گفت: چه نگونبخت و زيانكارند! اينان ، چه كسانى هستند ، اى پيامبر خدا؟
فرمود: «آن كه از روى تكبّر ، دامنكشان راه برود ؛ آن كه منّت بگذارد ؛ و آن كه كالاى خود را با سوگند دروغ خوردن ، تبليغ كند» .
