۵۵۱. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در روز قيامت ، مردى را مىآورند و در آتش مىاندازند . پس رودههايش در آتش مىريزد، و خودش مانند الاغى كه بر گِرد آسياب مىچرخد، [در فضاى جهنّم] به چرخش در مىآيد. دوزخيان ، بر گِرد او جمع مىشوند و مىگويند: فلانى! تو را چه شده است؟ مگر تو نبودى كه ما را به خوبى دعوت مىكردى و از بدى ، بازمان مىداشتى ؟!
او مىگويد: من ، شما را به خوبى دعوت مىكردم ؛ ولى خودم آن را به كار نمىبستم، و شما را از بدى باز مىداشتم ؛ امّا خودم آن را انجام مىدادم.
۵۵۲. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : پشيمانترين و پُرافسوسترينِ دوزخيان ، مردى است كه بندهاى را به سوى خدا فرا خوانده است و او دعوتش را پاسخ گفته و از او پذيرفته و خدا را اطاعت كرده است و خداوند نيز وى را به بهشت در آورده ؛ ولى آن دعوتگر را به سبب عمل نكردن به علمش و پيروى كردنش از هواى نفس و داشتن آرزوى دراز، به آتش در آورده است ؛ زيرا پيروى كردن از هواى نفس ، از حق ، باز مىدارد و آرزوى دراز ، آخرت را از ياد مىبَرَد.
۵۵۳. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : براى هر گفتارى ، مصداقى از كردار است كه آن گفتار را تصديق يا تكذيب مىكند. پس هر گاه آدمى سخنى بگويد و سخنش را با كردارش تصديق كند ، آن گفتار او به وسيله كردارش به درگاه خدا ، بالا مىرود، و هر گاه سخنى بگويد و گفتار او بر خلاف كردارش باشد ، آن گفتار او به كردار زشتش باز گردانده مىشود و او را در آتش مىافكند .
۱۰ / ۷۴
و اين كارها
قرآن
«هر كس ، در گرو دستاورد خويش است ، بجز ياران دستِ راست كه در ميان باغها از يكديگر مىپرسند ، در باره مجرمان كه : «چه چيز ، شما را در دوزخ ، در آورد؟» . مىگويند: «از نمازگزاران نبوديم و بينوايان را اِطعام نمىكرديم و با هرزهدرايان ، هرزهدرايى مىكرديم .
و روز جزا را دروغ مىشمرديم ، تا مرگ ما در رسيد» .
