۴۳۷. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : هركه براى آنچه از دنيا از دست داده است ، افسوس بخورد ، به اندازه هزار سال راه ، به آتش نزديك شده است .

۴۳۸. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : هر كه براى دنيا بگريد ، وارد آتش مى‏شود .

۴۳۹. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : هر كه با كار آخرت، دنيا را بجويد ، رويش تاريك و يادش محو مى‏شود و نامش در [سياهه] آتش ثبت مى‏گردد.

۴۴۰. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : هر كس امر دنيوى و اخروى برايش پيش آيد و او دنيا را بر آخرت بر گزيند ، روز قيامت در حالى خدا را ديدار خواهد كرد كه هيچ كار نيكى ندارد تا با آن خود را از آتش حفظ نمايد.

۴۴۱. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : هر كس از حرام دنيا بر گيرد ، خداوند ، او را عذاب مى‏كند.

۴۴۲. عدّة الداعى : پيامبر صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله فرمود : «در روز قيامت، مردمانى مى‏آيند كه به اندازه كوه‏هاى تهامه ، كار نيك دارند ؛ امّا امر مى‏شود كه آنان را به سوى آتش ببرند» .
گفته شد: اى پيامبر خدا ! آيا از نمازگزاران بوده‏اند؟
فرمود: «آنها ، هم نماز مى‏خوانده‏اند و هم روزه مى‏گرفته‏اند و هم پاسى از شب را به عبادت مى‏پرداخته‏اند ؛ امّا چنان بودند كه هر گاه چيزى از دنيا مى‏ديدند ، آن را مى‏قاپيدند» .

۴۴۳. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : هر كس دنيادارى را به چشمداشت دنيايش، احترام نهد و دوستش بدارد، خداوند بر او خشم مى‏گيرد و با قارون در تابوتِ زيرين آتش ، هم‏درجه خواهد بود .

۴۳۷. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : مَن أسِفَ عَلى دُنيا فاتَتهُ اقتَرَبَ مِنَ النّارِ مَسيرَةَ ألفِ سَنَةٍ . ^۱

۴۳۸. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : مَن بَكى عَلَى الدُّنيا دَخَلَ النّارَ . ^۲

۴۳۹. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : مَن طَلَبَ الدُّنيا بِعَمَلِ الآخِرَةِ طُمِسَ وَجهُهَ ، ومُحِقَ ذِكرُهُ ، واُثبِتَ اسمُهُ فِي النّارِ . ^۳

۴۴۰. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : مَن عَرَضتَ لَهُ دُنيا وآخِرَةٌ ، فَاختارَ الدُّنيا عَلَى الآخِرَةِ ، لَقِيَ اللّه‏َ يَومَ القيامَةِ ولَيسَت لَهُ حَسَنَةٌ يَتَّقي بِهَا النّارَ . ^۴

۴۴۱. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : مَن أخَذَ مِنَ الدُّنيا مِنَ الحَرامِ عَذَّبَهُ اللّه‏ُ . ^۵

۴۴۲. عدّة الداعي عن النبيّ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : لَيَجيئَنَّ أقوامٌ يَومَ القِيامَةِ لَهُم مِنَ الحَسَناتِ كَجِبالِ تِهامَةِ فَيُأمَرُ بِهِم إلَى النّارِ . فَقيلَ : يا نَبِيَّ اللّه‏ِ ! أمُصَلّونَ ؟ قالَ : كانوا يُصَلّونَ ويَصومونَ ويَأخُذونَ وَهنا مِنَ اللَّيلِ ، لكِنَّهُم كانوا إذا لاحَ لَهُم شَيءٌ مِنَ الدُّنيا وَثَبوا عَلَيهِ . ^۶

۴۴۳. رسول اللّه‏ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : مَن عَظَّمَ صاحِبَ دُنيا وأحَبَّهُ لِطَمَعِ دُنياهُ ، سَخِطَ اللّه‏ُ عَلَيهِ وكانَ في دَرَجَةٍ مَعَ قارونَ فِي التّابوتِ الأَسفَلِ مِنَ النّارِ . ^۷