۴۰۰. كتاب من لايحضره الفقيه ـ به نقل از ابان بن عثمان احمر ـ : مردى خدمت امام صادق عليه السلام آمد و گفت : پدر و مادرم به فدايت ، اى فرزند پيامبر خدا ! به من اندرزى بياموز.
امام صادق عليه السلام به او فرمود : «اگر خداوند ـ تبارك و تعالى ـ روزى را ضمانت كرده است ، پس دلواپسىات براى چيست؟ و اگر روزى قسمت شده است ، پس حرص زدن براى چيست؟ و اگر حسابرسى[ـِ روز قيامت ]حقيقت دارد ، پس گرد آوردن [اموال] براى چيست ؟ و اگر عوض دادن از جانب خداى عز و جلراست است ، پس بخل ورزيدن براى چيست؟ و اگر كيفر خداوند عز و جل آتش است ، پس نافرمانى براى چيست؟
۱۰ / ۲۴
بسيارىِ گناهان
قرآن
«آرى، كسى كه بدىاى به دست آورد و گناهش او را در ميان بگيرد، پس چنين كسانى اهل آتشاند و در آن ، ماندگار خواهند بود».
«و بسيارى را گمراه كردهاند. [بار خدايا !] جز بر گمراهىِ ستمكاران ميفزاى. [تا] به سبب گناهانشان ، غرقه گشتند و [پس از مرگ ،] به آتشى برده شدند و براى خود، در برابر خدا يارانى نيافتند».
حديث
۴۰۱. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس گفتارش را از كردارش به شمار نياورَد ، [آن گاه ]گناهانش بسيار مىشود و عذابش حاضر مىگردد .
