۳۷۳. امام حسين عليه السلام ـ به نقل از پيامبر صلى الله عليه و آله ، از جبرئيل عليه السلام ـ : خداوند عز و جل مىفرمايد: «هر كس با دوستان من دشمنى ورزد ، هر آينه به جنگ با من برخاسته است، و هر كس با اهل بيت پيامبرم بجنگد ، عذاب من بر او فرود مىآيد» .
۳۷۴. امام زين العابدين عليه السلام ـ در باره آيه «و هر كه كفر ورزد ، اندكى او را برخوردار مىسازم ، سپس او را به عذاب آتش مىكشانم» ـ : مقصود [از كافر] ، كسانى از امّت او (ابراهيم عليه السلام ) هستند كه وصيّش را انكار كردند و از وى پيروى ننمودند . به خدا سوگند كه حال اين امّت (امّت محمّد صلى الله عليه و آله ) نيز چنين است.
۳۷۵. امام باقر عليه السلام : هر كس در مجلسى بنشيند كه در آن به امامى از امامان ، ناسزا گفته مىشود ، اگر بتواند از آن مجلس بر خيزد و برود ولى چنين نكند، خداوند در دنيا جامه خوارى بر او مىپوشاند و در آخرت عذابش مىكند و نعمت شيرين شناخت ما را كه به او ارزانى داشته است ، از وى مىستاند.
۳۷۶. امام صادق عليه السلام : كسى كه شما [شيعيان] را دشمن بدارد در حالى كه نمىداند شما چه مىگوييد [و سخن و عقيده شما چيست] ، خداوند عز و جل او را در آتش مىافكند.
۳۷۷. امام صادق عليه السلام : خداوند از شيعيان ما ، [بر ولايت ما] پيمان ستاند، چنان كه از فرزندان آدم عليه السلام [در باره ربوبيت خويش ]پيمان ستاند و فرمود: «آيا من پروردگار شما نيستم ؟» . بنا بر اين، هر كس به پيمانش با ما وفا كند ، خداوند به وعده بهشتش كه به او داده ، وفا مىكند و هر كس ما را دشمن بدارد و حقّ ما را ادا نكند، در آتش جاويدان و ابدى خواهد بود .
