۳۳۳. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : هر كس ستمگرى را در ستمش يارى رساند ، همدم هامان در جهنّم است .

۳۳۴. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : هيچ عالِمى نيست كه داوطلبانه نزد صاحب قدرتى رود ، مگر آن كه گرفتار هر نوع عذابى خواهد شد كه آن صاحب قدرت در جهنّم ، بدان عذاب مى‏شود .

۳۳۵. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : هر كس داوطلبانه و از پيش خود نزد سلطان ستمگرى برود و نزد او زبان به چاپلوسى بگشايد و بر او سلام گويد، به شمار گام‏هايى كه براى رفتن [به سوى آن سلطان] تا هنگام باز گشتن به خانه‏اش بر داشته ، در آتش جهنّم فرو خواهد رفت ، و اگر به دلخواه او گرايد يا به او كمك كند، همانند هر لعنتى كه از جانب خداوند شامل حال آن سلطان شود، دامن او را نيز مى‏گيرد و هر نوع عذابى كه آن سلطان در آتش داشته باشد ، او نيز به چون آن ، گرفتار مى‏آيد.

۳۳۶. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : اى معاذ! هر ستمگرى كه دوستانى [و ياورانى] بر ستمش داشته باشد، [در قيامت] آن دوستان ، دشمن يكديگر خواهند شد و به خاطر آنچه در دنيا براى آن با يكديگر دوستى مى‏كرده‏اند ، از همديگر بيزارى خواهند جست [و هر يك ، گناه آن ستم را به گردن ديگرى خواهد انداخت] . پس خداوند ، آنان را در يك طبقه از آتش ، گرد خواهد آورد .

۳۳۷. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : چون روز قيامت شود، فريادگرى بانگ مى‏زند كه: «كجايند ستمگران و ياوران ستمگران و پيروان ستمگران ؛ حتّى كسى كه براى آنان (ستمگران) ، دواتى را ليقه كرده و حتّى كسى كه برايشان قلمى تراشيده است ؟!» .
در اين هنگام، همه آنان را در يك تابوت مى‏گذارند و سپس در آتش جهنّم پرتابشان مى‏كنند.

۳۳۳. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : مَن وَلِيَ جائِرا عَلى جَورٍ ، كانَ قَرينَ هامانَ في جَهَنَّمَ . ^۱

۳۳۴. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : ما مِن عالِمٍ أتى صاحِبَ سُلطانٍ طَوعا ، إلّا كانَ شَريكَهُ في كُلِّ لَونٍ يُعَذَّبُ بِهِ في نارِ جَهَنَّمَ . ^۲

۳۳۵. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : مَن مَشى إلى سُلطانٍ جائِرٍ طَوعا مِن ذاتِ نَفسِهِ تَمَلُّقاً إلَيهِ بِلِقائِهِ وَالتَّسليمِ عَلَيهِ ، خاضَ نارَ جَهَنَّمَ بِقَدرِ خُطاهُ إلى أن يَرجِعَ مِن عِندِهِ إلى مَنزِلِهِ . فَإِن مالَ إلى هَواهُ أو شَدَّ عَلى عَضُدِهِ ، لَم يَحلُل بِهِ مِنَ اللّه‏ِ لَعنَةٌ إلّا كانَ عَلَيهِ مِثلُها ، ولَم يُعَذَّب فِي النّارِ بِنَوعٍ مِنَ العَذابِ إلّا عُذِّبَ بِمِثلِهِ . ^۳

۳۳۶. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : يا مَعاذُ ، كُلُّ ظالِمٍ لَهُ أخِلّاءُ عَلَى الظُّلمِ صاروا أعداءً بَعضُهُم لِبَعضٍ يَتَبَرَّأُ بَعضُهُم مِن بَعضٍ ، عَلى ما كانوا يَتَخالَلونَ عَلَيهِ فِي الدُّنيا ؛ فَيَجمَعُهُمُ اللّه‏ُ في دَرَكٍ واحِدٍ . ^۴

۳۳۷. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : إذا كانَ يَومُ القِيامَةِ نادى مُنادٍ : أينَ الظَّلَمَةُ وأعوانُ الظَلَمَةِ وأشياعُ الظَلَمَةِ ! حَتّى مَن لاقَ لَهُم دَواةً ، وحَتّى مَن بَرى لَهُم قَلَماً . قالَ : فَيُجمَعونَ في تابوتٍ واحِدٍ ، ثُمَّ يُقذَفونَ في نارِ جَهَنَّمَ . ^۵