۳۱۵. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : ستايش ، خدايى را كه... بهشت را پاداش پرهيزگاران قرار داد، و آتش را كيفر ستمكاران.

۳۱۶. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : ستمگران و ياران آنان ، در آتش‏اند.

۳۱۷. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : سوگند به آن كه جان محمّد در دست اوست، روز قيامت ، بنده در حالى مى‏آيد كه [در نامه اعمالش] به اندازه كوه‏هاى استوار ، كار نيك دارد و مى‏پندارد كه به سبب آنها به زودى وارد بهشت خواهد شد ؛ امّا ستم‏ها [و حق كشى‏ها]يى كه كرده است ، پيوسته نزد او مى‏آيند ، تا جايى كه حتّى يك كار نيك هم برايش باقى نمى‏ماند و [افزون بر اين ،] گناهانى به اندازه كوه‏هاى استوار ، برايش قرار داده مى‏شود . آن گاه ، فرمان مى‏رسد كه او را به آتش برند .

۳۱۸. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : عدالت، ترازوى خدا در زمين است . پس هر كه عدالت را در پيش بگيرد ، عدالت ، او را به بهشت مى‏كشاند و هر كه آن را وا نهد ، وى را به سوى آتش مى‏رانَد .

۳۱۹. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : هر كه در جستجوى مسند قضاى مسلمانان بر آيد و هنگامى كه به آن دست يافت ، عدالت او بر ستمش چيره آيد ، بهشتى خواهد بود ؛ ولى آن كه ستم او بر عدالتش چيره آيد ، دوزخى است .

۳۲۰. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : اگر بخواهيد، شما را از فرمان‏روايى و چيستى آن ، خبر مى‏دهم: آغازش سرزنش است، ميانه‏اش پشيمانى، و فرجامش عذاب روز رستاخيز، مگر براى آن كس كه دادگرى پيشه كند.

۳۲۱. امام على عليه ‏السلام : ستم، آتش را [بر ستمگر] واجب مى‏گرداند.

۳۲۲. امام على عليه ‏السلام : كسى كه به بندگان خدا ستم كند ، خداوندْ خود، طرف دعواى اوست
و نه بندگانش، ^۱ و هر گاه خداوند سبحان ، طرف دعواى كسى باشد ، دليل او را [در ستمى كه كرده ،] ابطال مى‏كند و وى را در دنيا و آخرتش عذاب مى‏دهد .

۳۱۵. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : اَلحَمدُ للّه‏ِِ الَّذي . . . جَعَلَ الجَنَّةَ ثَوابَ المُتَّقينَ ، وَالنّارَ عِقابَ الظّالِمينَ . ^۱

۳۱۶. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : أهلُ الجَورِ وأعوانُهُم فِي النّارِ . ^۲

۳۱۷. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : وَالَّذي نَفسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ ! إنَّ العَبدَ لَيَأتي يَومَ القِيامَةِ لَهُ حَسَناتٌ كَأَمثالِ الجِبالِ الرَّواسي يَظُنُّ أنَّهُ سَيَدخُلُ بِهَا الجَنَّةَ ، فَلا تَزالُ مَظلِمَتُهُ تَأتيهِ حَتّى ما يَبقى لَهُ حَسَنَةٌ ، وحَتّى يُجعَلَ عَلَيهِ مِنَ السَّيِّئاتِ أمثالُ الجِبالِ الرَّواسي ويُؤمَرُ بِهِ إلَى النّارِ . ^۳

۳۱۸. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : اَلعَدلُ ميزانُ اللّه‏ِ فِي الأَرضِ ؛ فَمَن أخَذَهُ قادَهُ إلَى الجَنَّةِ ، ومَن تَرَكَهُ ساقَهُ إلَى النّارِ . ^۴

۳۱۹. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : مَن طَلَبَ قَضاءَ المُسلِمينَ حَتّى يَنالَهُ ثُمَّ غَلَبَ عَدلُهُ جَورَهُ فَلَهُ الجَنَّةُ ، ومَن غَلَبَ جَورُهُ عَدلَهُ فَلَهُ النّارُ . ^۵

۳۲۰. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : إن شِئتُم أنبَأتُكُم عَنِ الإِمارَةِ وما هِيَ : أوَّلُها مَلامَةٌ ، وثانيها نَدامَةٌ ، وثالِثُها عَذابُ يَومِ القِيامَةِ ؛ إلّا مَن عَدَلَ . ^۶

۳۲۱. الإمام عليّ عليه ‏السلام : الظُّلمُ يوجِبُ النّارَ . ^۷

۳۲۲. عنه عليه ‏السلام : مَن ظَلَمَ عِبادَ اللّه‏ِ كانَ اللّه‏ُ خَصمَهُ دونَ عِبادِهِ . مَن يَكُنِ اللّه‏ُ سُبحانَهُ خَصمَهُ يُدحِضْ حُجَّتَهُ ، ويُعَذِّبْهُ فِي الدُّنيا ومَعادِهِ . ^۸