حديث
۲۷۴. امام على عليه السلام : كسى كه در بهشت ساكن نشد، پس نويدش ده به عذاب پردرد و خوارىِ ماندگار، دستبندها و گُرزها، زنجيرهاى دراز و پارههاى آتش، همبندى با شيطانها، نوشيدن خون آميخته به چرك ، جامه آهنى ، نگهبانان دژخيم ، آتش شعلهكشان و درهاى سخت بسته و محكم . صدا مىزنند ؛ امّا پاسخ داده نمىشوند . فريادخواهى مىكنند ؛ ولى به آنان رحم نمىشود. فريادشان اين است كه : «اى مالك [ـِ دوزخ] ! [بگو :] پروردگارت ما را بميراند. و او مىگويد: «شما ماندگاريد . ما حق را براى شما آورديم ؛ ليك بيشترشان حق را ناخوش داشتند»» .
۲۷۵. تفسير القمّى : «همانا مجرمان در عذاب جهنّم ماندگارند . عذاب از آنان تخفيف نمىيابد و آنها در آن جا نوميدند» يعنى از خير نوميدند ، و اين ، سخن فرموده امير مؤمنان عليه السلام است كه مىفرمايد : «و امّا گنهكاران در آتش جاويداناند ، و پاهايشان را مىبندند ، و دستهايشان به گردنهايشان به كند و زنجير بسته مىشود ، و جامههايى از قطران بر تن آنان مىپوشانند ، و تكّههايى از آتش برايشان مىبُرند ، و در عذابى سخت داغ و در آتشى هستند كه اهل خود را فرو مىپوشاند و هرگز دَرَش به روى آنان باز نمىشود ، و هرگز بادى بر آنان نمىوزد ، و هرگز غم و اندوهشان پايان نمىپذيرد ، و عذاب همواره سخت و شديد است ، و هر دم كيفرى نو مىبينند . نه خانه از بين مىرود ، و نه عمر آنان به سر مىآيد . سپس خداوند ، فرياد اهل آتش را بازگو كرده ، مىفرمايد : «و فرياد مىكشند : اى مالك! [بگو : ]پروردگارت بر ما حكم كند» . يعنى بميريم ، و مالك مىگويد : «شما ماندگاريد» » .
