حديث

۲۷۱. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : خداوندِ بلندمرتبه در روز قيامت ، به آن كس از اهل دوزخ كه عذابش از همه سبك‏تر است، مى‏فرمايد: «اگر هر آنچه در زمين است از آنِ تو بود ، آيا حاضر بودى آن را فديه خود دهى؟» . او مى‏گويد: آرى.
مى‏فرمايد : «من از تو كمتر از اين را خواستم ، در حالى كه تو در پشت آدم بودى ، [خواستم] كه چيزى را شريك من قرار ندهى ؛ امّا تو نخواستى ، جز اين كه به من شرك بورزى» .

۲۷۲. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ـ همواره مى‏فرمود ـ : كافر در روز قيامت آورده مى‏شود و به او گفته مى‏شود: «اگر همه آنچه در زمين است طلا بود، حاضر بودى آن را فديه خود بدهى؟» .
مى‏گويد: آرى .
به او گفته مى‏شود: «آنچه [در دنيا] از تو خواسته شده بود، سبك‏تر از اين بود» .

۲۷۳. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : مردى از اهل آتش را مى‏آورند و خداوند به او مى‏فرمايد: «اى پسر آدم! منزل خود را چگونه يافتى؟» .
مى‏گويد : پروردگارا ! بدترين منزل است.
خداوند مى‏فرمايد: «آيا حاضرى به اندازه زمين ، طلا بدهى تا خود را از اين منزل آزاد گردانى؟» .
مى‏گويد : آرى ، اى پروردگار من !
خداوند مى‏فرمايد : «دروغ مى‏گويى! كمتر از اين را از تو خواستم و تو ندادى» . آن گاه ، به سوى آتش بر گردانده مى‏شود . ر . ك : ص ۵۶۷ (فصل دوازدهم : نظام دوزخ / كم عذاب‏ترينِ مردم) .

۹ / ۱۵

آرزوى مرگ

قرآن

«و فرياد مى‏كشند: «اى مالك! [ بگو: ] پروردگارت جان ما را بستاند» پاسخ مى‏دهد «شما ماندگاريد» .

«و امّا كسى كه كارنامه‏اش به دست چپش داده مى‏شود، مى‏گويد: اى كاش كتابم را دريافت نكرده بودم و از حساب خود ، خبردار نشده بودم ! اى كاش آن ( مرگ ) كار را تمام مى‏كرد!» .

الحديث

۲۷۱. رسول اللّه‏ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : يَقولُ اللّه‏ُ تَعالى لِأَهوَنِ أهلِ النّارِ عَذابا يَومَ القِيامَةِ : لَو أنَّ لَكَ ما فِي الأَرضِ مِن شَيءٍ أكُنتَ تَفتَدي بِهِ؟ فَيَقولُ : نَعَم . فَيَقولُ : أرَدتُ مِنكَ أهوَنَ مِن هذا وأنتَ في صُلبِ آدَمَ ألّا تُشرِكَ بي شَيئا ، فَأَبيتَ إلّا أن تُشرِكَ بي! ^۱

۲۷۲. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله ـ كانَ يَقولُ ـ : يُجاءُ بِالكافِرِ يَومَ القِيامَةِ فَيُقالُ لَهُ : أرَأَيتَ لَو كانَ لَكَ مِل‏ءُ الأَرضِ ذَهَبا ، أكُنتَ تَفتَدي بِهِ ؟ فَيَقولُ : نَعَم . فَيُقالُ لَهُ : قَد كُنتَ سُئِلتَ ما هُوَ أيسَرُ مِن ذلِكَ ! ^۲

۲۷۳. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : يُؤتى بِرَجُلٍ مِن أهلِ النّارِ فَيَقولُ لَهُ : يَابنَ آدَمَ ، كَيفَ وَجَدتَ مَنزِلَكَ؟ فَيَقولُ : أي رَبِّ ! شَرُّ مَنزِلٍ . فَيَقولُ : أتَفتَدي مِنهُ بِطِلاعِ الأَرضِ ذَهَبا ؟ فَيَقولُ : نَعَم أي رَبِّ . فَيَقولُ : كَذَبتَ! قَد سَأَلتُكَ ما هُوَ أقَلُّ مِن ذلِكَ فَلَم تَفعَل . فَيُرَدُّ إلَى النّارِ . ^۳

راجع : ص ۵۶۶ (الفصل الثاني عشر : نظام جهنّم / أهون الناس عذابا) .

۹ / ۱۵

تَمَنِّى المَوتِ

الكتاب

«وَ نَادَوْاْ يَـمَــلِكُ لِيَقْضِ عَلَيْنَا رَبُّكَ قَالَ إِنَّكُم مَّـكِثُونَ» . ^۴

«وَ أَمَّا مَنْ أُوتِىَ كِتَـبَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَــلَيْتَنِى لَمْ أُوتَ كِتَـبِيَهْ * وَ لَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ * يَــلَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ» . ^۵