حديث
۲۶۳. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در روز قيامت ، مردم از صراط مىگذرند . صراط ، ليز و لغزنده است ، به طورى كه عبور كنندگان از خود را واژگون مىكند و آتش ، قسمتى از بدن آنان را مىگيرد ، و جهنّم مانند برفى كه مىبارد، [شرارههاى خود را ]بر آنان فرو مىريزد ، و جوش و خروشى دارد . در همين حال از جانب خداى مهربان ، ندا مىآيد كه : «اى بندگان من! شما در سراى دنيا چه كسى را مىپرستيديد؟» .
مىگويند : پروردگارا! تو خود مىدانى كه ما فقط تو را مىپرستيديم .
و خداوند با صدايى كه خلايق هرگز مانند آن را نشنيدهاند ، پاسخشان مىدهد : «بر من است كه امروز شما را به هيچ كسى غير از خودم واگذار نكنم . پس شما را بخشيدم و از شما خشنود گشتم» .
در اين هنگام ، فرشتگان به شفاعت بر مىخيزند و آنان را از آن مكان دور مىسازند . پس ، كسانى كه زير پاى آنها در آتش هستند ، مىگويند : «براى ما نه شفاعت كنندگانى است و نه دوستى مهربان . كاش [به دنيا] باز مىگشتيم تا از مؤمنان باشيم» . خداوند فرموده است : «پس آنها و همه گمراهان ، در آتش افكنده مىشوند» .
