۸ / ۶
زندگى آنان
قرآن
«پس پند ده، اگر پند سود مىبخشد. آن كس كه بترسد ، به زودى عبرت مىگيرد. و نگونبخت، خود را از آن ، دور مىدارد ؛ همان كس كه در آتش بزرگ درمىآيد. آن گاه ، نه در آن مىميرد و نه زندگانى مىيابد».
«هر كه به نزد پروردگارش، گنهكار رود ، جهنّم براى اوست كه نه در آن مىميرد و نه زندگانى مىيابد».
«[آن كس كه] دوزخ پيش روى اوست و به او از آبى آميخته به خون و چرك نوشانده مىشود، آن را جرعه جرعه مىنوشد . نمىتواند آن را فرو بَرَد، و مرگ از هر طرف به سويش مىآيد ؛ ولى نمىميرد و عذابى سنگين به دنبال دارد».
حديث
۲۳۹. صحيح مسلم ـ به نقل از ابو سعيد خدرى از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ : ... امّا اهل آتش كه ساكن آن اند، در آن ، نه مىميرند و نه زندهاند ؛ ليكن آتش ، عدّهاى را، به سبب گناهانشان ـ يا فرمود: خطاهايشان ـ فرو مىگيرد و آنها را مىميراند و هنگامى كه چون زغال شدند، اجازه شفاعت [در حقّ آنان] داده مىشود . پس آنان را بسته بسته مىآورند و بر [كناره] نهرهاى بهشت مىپاشند . آن گاه گفته مىشود: «اى اهل بهشت! بر آنان [آبِ زندگى] بپاشيد» و آن [بدنهاى زغال شده دوزخى]ها ،
چون دانه كه در گل و لاى سيلاب مىرُويد، خواهند روييد .
