۲۲۸. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : خدا لعنت كند شراب را و كِشت كننده [درخت] آن را و افشرنده شراب را و نوشنده‏اش را...! كسى كه آن را بنوشد ، خداوند تا چهل روز نمازش را نمى‏پذيرد و اگر بميرد و قطره‏اى از آن در شكمش باشد ، بر خداوند عز و جل است كه از «طينت خبال» به او بنوشاند و آن ، زردابه بدن دوزخيان و چركابه‏اى است كه از فرج زنان زناكار ، خارج مى‏شود. اينها در ديگ‏هاى جهنّم جمع مى‏شود و اهل آتش آن را مى‏نوشند، و معده و روده‏هاى آنها و پوستشان را ذوب مى‏كند.

۲۲۹. الخصال ـ به نقل از ابو موسى اشعرى ـ : پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله فرمود: «سه كس به بهشت نمى‏روند: باده‏گسار، جادوگر و بُرنده پيوند خويشاوندى. كسى كه باده‏گسار بميرد ، خداوند عز و جل از نهر غوطه به او مى‏نوشاند».
گفته شد: نهر غوطه چيست؟
فرمود: «نهرى است كه از چِركابه فرج‏هاى زنان روسپى جارى مى‏شود و بوى آن ، دوزخيان را آزار مى‏دهد».

۲۳۰. پيامبر خدا صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : سوگند به آن كه مرا به حق بر انگيخت ، شرابخوار، تشنه مى‏ميرد و در قبر ، تشنه است . روز قيامت نيز تشنه بر انگيخته مى‏شود و فرياد مى‏زند: واى كه هزار سال است تشنه‏ام!
پس آبى چون مسِ گداخته ـ كه چهره را بريان مى‏كند و بد نوشيدنى‏اى است ـ به او داده مى‏شود و بر اثر آن ، چهره‏اش مى‏پزد و دندان‏ها و چشمانش در آن ظرف مى‏ريزد . او چاره‏اى از نوشيدن آن ندارد [و مى‏نوشد] و هر چه در شكم اوست ، ذوب مى‏شود .

۲۲۸. عنه صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : لَعَنَ اللّه‏ُ الخَمرَ وغارِسَها وعاصِرَها وشارِبَها... مَن شَرِبَها لَم يَقبَلِ اللّه‏ُ لَهُ صَلاةً أربَعينَ يَوما ، فَإِن ماتَ وفي بَطنِهِ شَيءٌ مِن ذلِكَ كانَ حَقّا عَلَى اللّه‏ِ عز و جل أن يَسقِيَهُ مِن طينَةِ خَبالٍ ؛ وهِيَ صَديدُ أهلِ النّارِ وما يَخرُجُ مِن فُروجِ الزُّناةِ ، فَيَجتَمِعُ ذلِكَ في قُدورِ جَهَنَّمَ فَيَشرَبُهُ أهلُ النّارِ ، فَيُصهَرُ بِهِ ما في بُطونِهِم وَالجُلودُ. ^۱

۲۲۹. الخصال عن أبي موسى الأشعري : قالَ رسولُ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : ثَلاثَةٌ لا يَدخُلونَ الجَنَّةَ : مُدمِنُ خَمرٍ ، ومُدمِنُ سِحرٍ ، وقاطِعُ رَحِمٍ . ومَن ماتَ مُدمِنَ خَمرٍ سَقاهُ اللّه‏ُ عز و جل مِن نَهرِ الغُوطَةِ .
قيلَ : وما نَهرُ الغُوطَةِ؟
قالَ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : نَهرٌ يَجري مِن فُروجِ المومِساتِ ، يُؤذي أهلَ النّارِ ريحُهُنَّ . ^۲

۲۳۰. رسول اللّه‏ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏ آله : وَالَّذي بَعَثَني بِالحَقِّ! إنَّ شارِبَ الخَمرِ يَموتُ عَطشانا ، وفِي القَبرِ عَطشانٌ ، ويُبعَثُ يَومَ القِيامَةِ وهُوَ عَطشانٌ ، ويُنادي : «واعَطَشاهُ» ألفَ سَنَةٍ ، فُيُؤتى بِماءٍ كَالمُهلِ يَشوِي الوُجوهَ بِئسَ الشَّرابُ ، فَيَنضَجُ وَجهُهُ وتَتَناثَرُ أسنانُهُ وعَيناهُ في ذلِكَ الإِناءِ ، فَلَيسَ لَهُ بُدٌّ مِن أن يَشرَبَ فَيُصهَرَ ما في بَطنِهِ . ^۳