حديث
۱۸۱. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : جهنّم در روز رستاخيز، با سه كس سخن مىگويد: فرمانروا، قارى قرآن، و توانگر مالدار. به فرمانروا مىگويد: «اى كسى كه خدا قدرتش بخشيد و دادگرى نكرد!» . سپس او را فرو مىبلعد ، چنان كه مرغ دانه كنجد را مىبلعد .
به قارى مىگويد: «اى كسى كه در ظاهر ، خود را براى مردم آراست ؛ ولى [در باطن] با گناهان به مبارزه با خدا بر خاست!» و او را نيز فرو مىبلعد .
و به توانگر مىگويد: «اى كسى كه خداوند ، دنياى بسيار و سرشار به او بخشيد و نادار ، اندكى وام از او خواست ؛ ولى او بخل ورزيد!» و او را هم فرو مىبلعد.
۱۸۲. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هيچ مرد مسلمانى سه بار از خداوند ، بهشت را درخواست نمىكند ، مگر آن كه بهشت مىگويد: «خدايا ! او را داخل گردان» و هيچ مرد مسلمانى سه بار از آتش به خدا پناه نمىبرد ، مگر آن كه آتش مىگويد: «خدايا ! پناهش ده» .
۱۸۳. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس از خداوند ، بهشت را سه بار درخواست كند، بهشت مىگويد: «بار خدايا ! او را به بهشت در آور» و هر كس از آتش سه بار به خدا پناه برد، آتش مىگويد: «بار خدايا ! او را از آتش پناه ده».
۱۸۴. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر گاه بنده نماز بگزارد و بهشت را از خدا نخواهد، بهشت مىگويد: «بيچاره او! آيا سزاوارش نبود كه از پروردگارش بهشت بخواهد؟!» و اگر از آتش به خدا پناه نبرد ، آتش مىگويد: «اى بيچاره او! آيا سزاوارش نبود كه از من به خدا پناه ببرد؟!» .
۱۸۵. امام على عليه السلام : هر كس از خدا بهشت را درخواست كند، بهشت مىگويد: «پروردگارا ! آنچه بندهات خواست ، به او عطا فرما» و هر كس از آتش به خدا پناه برد، آتش
مىگويد: «پروردگارا ! بندهات را از آنچه از تو زنهار خواست، زنهار ده» .
