۱۱۹. امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعا براى درود فرستادن بر فرشتگان حامل عرش الهى ـ : بار خدايا ! درود فرست بر آنان و بر فرشتگانى كه فروتر از آناناند و در آسمانهاى تو جاى دارند و امانتداران پيامهاى تو اند ؛ همانان كه هر چه بكوشند ، بيزارى به آنان راه نمىيابد و هر اندازه رنج برند ، خستگى و سستى نمىگيرند . نه خواهشى دارند كه آنها را از ذكر تسبيح تو باز دارد، و نه سهو و غفلتى كه از بزرگداشت تو مانعشان شود. [از هيبت تو ،] ديدگانْ فرو هشتهاند و به تو نمىنگرند، و چانهها فرو داشتهاند [و سر به زيرند] ؛ همانان كه آنچه را از نزد تو باشد ، بسى خواهاناند، به ياد كردن از نعمتهاى تو آزمندند، و در برابر بزرگىِ تو و شكوه كبرياى تو خاكسارند ؛ همانان كه هر گاه به جهنّم مىنگرند ـ كه بر نافرمانان از تو نهيب مىزند ـ ، مىگويند: «پاكا تو! ما تو را چنان كه شايسته بندگىِ توست ، بندگى نكرديم» .
